یك افغانستان با دو رئیس جمهوری
برتریها: بعد از انتخابات جنجالی افغانستان در مهر ماه و اعلام نتایج آن در اواخر دی ماه امسال به مانند دوره قبلی انتخابات، عبدالله عبدالله مدعی تقلب گسترده در انتخابات شد و نتایج آنرا مردود دانست و همزمان با مراسم تحلیف اشرف غنی در ارگ ریاست جمهوری، برای خودش در كاخ سپیدار یك مراسم تحلیف جداگانه برگزار كرد و ضمن انتخاب معاونان خود، وعده تشكیل یك دولت فراگیر را داد.
روزنامه ابتكار در مطلبی آورد: روز دوشنبه در افغانستان اتفاقی صورت گرفت كه علاوه بر آنكه در تاریخ نوین سیاست كم نظیر بود، بلكه تمامی تحولات و معادلات آینده این كشور را نیز در هاله ای از ابهام قرار داد.
بعد از انتخابات جنجالی افغانستان در مهر ماه و اعلام نتایج آن در اواخر دی ماه امسال به مانند دوره قبلی انتخابات، عبدالله عبدالله مدعی تقلب گسترده در انتخابات شد و نتایج آنرا مردود دانست. در دوره قبل هرچند میانجی گری بعضی از كشورها مانند ایران سبب شد تا درنهایت یك دولت وحدت ملی به ریاست محمد اشرف غنی و ریاست اجرایی عبدالله عبدالله در كابل شكل بگیرد، اما این دفعه عبدالله با رد تمامی درخواست ها، همزمان با مراسم تحلیف اشرف غنی در ارگ ریاست جمهوری، برای خودش در كاخ سپیدار یك مراسم تحلیف جداگانه برگزار كرد و ضمن انتخاب معاونان خود، وعده تشكیل یك دولت فراگیر را داد.
این اتفاق و انشقاق سیاسی در حالی صورت می گیرد كه هفته پیش از آن ایالات متحده سرانجام بعد از یك سال و نیم مذاكره و گفت و گو با گروه طالبان به یك توافق صلح دست پیدا كرد؛ توافقی كه بعد از ۱۹ سال جنگ داخلی و ویرانگر عملاً با دادن یك مشروعیت سیاسی به طالبان، این گروه را در فرآیندهای آتی افغانستان به رسمیت شناخت. درواقع با اتفاقی كه حالا در كابل صورت گرفته و تحولاتی كه بعد از معاهده صلح میان آمریكا و طالبان در دوحه قطر در حال رقم خوردن است، وضعیت این روزهای افغانستان درست شبیه به اواسط دهه ۱۳۷۰ در حال رقم خوردن است؛ جایی كه با سقوط دولت نجیب، مقدمات بلعیده شدن كشور توسط طابان و استقرار حكومت وحشت این گروه در سراسر این كشور برقرار شد.
در این میان بعضی از كارشناسان معتقدند كه طالبان این روزها با طالبان قبل از جنگ و حتی در خلال جنگ متفاوت است و این گروه پذیرفته كه باید طی یك پروسه سیاسی وارد معادلات افغانستان شود. اما اگر بخواهیم از خوش باوری فاصله گرفته و واقعیات افغانستان را آنطور كه در حال رقم خوردن است مورد بررسی قرار دهیم، وضعیت این كشور دورنمایی جز ابهام، نگرانی و تداوم منازعات را پدیدار نمی نماید. برای این منظور چند تحلیل مورد توجه قرار دارد. نخست اینكه معین نمی باشد طالبان امروز تا چه میزان مقرر است از خط مشی تمامیت خواه و ایدئولوژی خشونت گرای خود فاصله بگیرد. تمامی حملات صورت گرفته توسط این گروه در خلال مذاكرات با آمریكا بیان كننده آن است كه امروز ما با یك طالبان یكپارچه و منسجم در افغانستان روبه رو نیستم و بیش از بیست گروه امروز در افغانستان حضور دارند كه مدعی نمایندگی طالبان هستند.
از طرف مقابل طبق متن توافق صلح طالبان با آمریكا، شاهد می باشیم كه این گروه اصرار عجیبی در گنجاندن مفهوم امارت اسلامی در متن توافقنامه داشته است؛ امری كه نشان میدهد طالبان همچنان باتوجه به نفوذی كه در اقصی نقاط افغانستان دارد، به چیزی كمتر از یك حكومت فراگیر و مبتنی بر مشی تمامیت خواهانه در آینده رضایت نمی دهد. همین طور آنها مذاكرات بین الافغانی را منوط به آزادی بیش از ۵ هزار زندانی خود دانسته و بارها نیز اعلام نموده اند بواسطه دست نشانده بودن دولت كابل، به هیچ عنوان چنین دولتی را به رسمیت نمی شناسند. حتی بعد از امضای توافق صلح، طالبان طی اطلاعیه ای به صراحت عنوان كرده هیچ تعهدی را در قبال نیروهای دولتی نخواهد پذیرفت و دستور انجام عملیات های جهادی جدید را نیز صادر كرده است.
تمامی این تحولات باتوجه به آشفتگی های موجود در كابل بیان كننده آن است كه بار دیگر محیط افغانستان برای بروز و ظهور یك طالبان جدید برقرار است و حتی می توان به صراحت اظهار داشت كه اقدامات عبدالله عبدالله و ناكارآمدی اشرف غنی درواقع چراغ سبزی برای این گروه در جهت بهره برداری كامل از شرایط امروز كشور است. امری كه ضرر آن علاوه بر مردم و جامعه مدنی زجر كشیده افغانستان، یقیناً به همسایگان این كشور نیز سرایت خواهد كرد؛ برای اینكه روزهای آینده و قدرت گرفتن طالبان در سراسر افغانستان كه توام شده با جدال گسترده سیاسی میان گروه های مختلف این كشور بار دیگر یك تهدید مهم و غیر قابل مهار را در مرزهای همسایگان افغانستان یعنی ایران، چین، هند و ازبكستان به بار خواهد آورد؛ موضوعی كه باز هم تاریخ خشونت ها در افغانستان را به شیوه جدید و این دفعه در سراسر منطقه باز تولید می كند.
منبع: برتریها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد یك افغانستان با دو رئیس جمهوری