معرفی فیلم هتل بزرگ بوداپست (وس اندرسون، 2014)
هتل بزرگ بوداپست، هتلی با روایت نقاشی گونه
به گزارش برتریها «هتل بزرگ بوداپست» به نویسندگی و كارگردانی وس اندرسون در سال 2014 اكران شد. ایده ی فیلمنامه ی آنرا وس اندرسون و همكار دیرینه اش هوگو گینس بر مبنای شخصیتی كه از یك دوست مشترك شان الهام گرفته بودند، پرورش دادند. آنها در ابتدا برای ساخت این فیلمنامه توافق نداشتند و در سفری كه به اروپا داشتند، آشنایی شان با آثار استفان تسوایك، نویسنده ی اتریشی، سبب شد تصمیم به ساخت آن بگیرند. هزینه ی ساخت این فیلم 25 میلیون دلار بوده است كه در مقابل 173 میلیون دلار فروش آن در گیشه، رقمی ناچیز بشمار می رود. هتل بزرگ بوداپست در مارس سال 2014 در كشورهای آلمان و ایالات متحده اكران شد و نظر خیلی از منتقدان و مخاطبان را به خود جلب كرد. همان گونه كه در زمان فیلمبرداری بسیاری را مشتاق خود نگه داشته بود و چیزی نگذشت كه در جشنواره های پیش روی خود توانست در بخش های زیادی نامزد شده و جوایز زیادی را از آن خود كند. این شواهد نشان از آن دارد كه با فیلمی خوش ساخت مواجه می باشیم.
هتل بزرگ بوداپست، كمدی_درامی است كه در بستر فانتزی رخ می دهد. مخاطبان این فیلم اكثراً بزرگ سالان هستند؛ هرچند كه فضای فانتزی این اثر و سادگی پرداخت آن به موضوعات، آنرا برای كودكان هم فهمیدنی و فرم جذّابش آنرا خواستنی می كند؛ همان طور كه از امتیازات آن 91 در راتن تومیتوز، 88 در متاكریتیك و 8.1 از كاربران آی ام دی بی برمی آید. هتل بزرگ بوداپست در 9 رشته نامزد اسكار شد؛ بهترین فیلم، كارگردانی، فیلمنامه ی غیراقتباسی، فیلمبرداری، تدوین، طراحی صحنه، موسیقی، طراحی گریم و طراحی لباس. این فیلم در چهار رشته ی طراحی صحنه، طراحی لباس، چهره پردازی و موسیقی در جشنواره ی اسكار و در رشته ی بهترین فیلم موزیكال در گلدن گلوب جایزه گرفت.
داستان فیلم روایتی غیرخطی دارد و در زمان هایی بین حال و گذشته در رفت وآمد است. ابتدا دختری در جمهوری زوبروكا بر سر قبری كه روی آن نام نویسنده نوشته شده است، می ایستد؛ در حالیكه كتابی به اسم هتل بزرگ بوداپست به دست دارد. سپس زمان حیات نویسنده در پیری را مشاهده می نماییم و از آنجا نویسنده داستان نوشتن كتاب را برای مخاطب شرح می دهد و به زمان جوانی وی در هتل بوداپست می رسیم كه او با پیرمردی به اسم زیرو مصطفی كه مالك هتل است، آشنا می شود. زیرو داستان چگونگی مالكیت هتل را برای نویسنده شرح می دهد. همراه با او به سال 1932 كه او جوانی پادو در هتل بوداپست بوده است، می رویم. از این به بعد شاهد 5 فصل در فیلم هستیم كه به آن حالتی رمان گونه می دهد. زیرو پادویی در هتل است كه به مردی به نام گوستاو خدمت می كند. یكی از دوستان گوستاو به اسم مادام دی كه درواقع مالك هتل است، می میرد و به واسطه ی دوستی ای كه با گوستاو داشته، تابلوی گران بهایی را برای او به ارث می گذارد. همین مبحث سبب خشم زیاد پسر و دختران مادام دی می شود و اینها در صورتی است كه وصیت نامه ی نهایی مادام دی هم هنوز پیدا نشده است. پسر او به گونه ای توطئه چینی می كند كه موسیو گوستاو به جرم قتل مادام دی به زندان بیفتد. در اینجا زیرو كه همیشه یار و كمك موسیو گوستاو بوده است به كمك دختر شیرینی فروشی به نام آگاتا كه بعدها با او ازدواج می كند، به گوستاو كمك می كند تا از زندان رهایی یابد. داستان به همین منوال پیش می رود تا باردیگر مخاطب را به جای اول خود بازگرداند؛ یعنی كنار قبر نویسنده.
فیلمبرداری این فیلم همان طور كه از وس اندرسون برمی آید با تاكید بر نماهای قرینه و دید منحصربه فرد او شكل گرفته است. جایی كه به مخاطب نشان می دهد كه حتی ساده ترین نماها را می تواند با تاكید و تركیب بندی درست نشان دهد. حتی نمایی از حركت ماشین كه همچون قاب های تكراری و كلیشه شده ی فیلم ها است در دستان توانمند اندرسون به گونه ای هنرمندانه، در عین داشتن قرینه و وزن برابر در تصویر نشان داده می شود. تدوین و صدا هم به كمك فیلمبرداری و روایت آمده و با رنگهای شاد و فضای فانتزی، حسی از كتاب های مصور را به مخاطب منتقل می كند. انگار هر نما فرصتی برای تأمل به مخاطب می دهد كه تمامی قاب ها را به صورت نقاشی های هنرمندانه ای پشت سر هم ببیند. این كار تنها از ذهن خلاق و كارگردانی دقیق و بی نظیر وس اندرسون برمی آید.
از جمله بازی های خوب بازیگران این فیلم، می توان به بازی خوب رالف فاینس در نقش گوستاو اشاره نمود. شخصی كه پیشتر با نقش لرد ولدمورت توانست تاریكی آن شخصیت را به خوبی به مخاطب نشان دهد، حال در نقش گوستاو دوست داشتنی و بامزّه قرار می گیرد و هنر خویش را بیشتر از پیش به رخ می كشد. تا جایی كه وقتی می فهمیم ابتدا جانی دپ برای ایفای این نقش انتخاب شده بود و در لحظات آخر این نقش به رالف فاینس رسیده است، اصلاً و ابداً حسرت نمی خوریم. از دیگر بازیهای جذّاب هتل بزرگ بوداپست هم می توان به بازی آدرین برادی در نقش پسر مادام دی اشاره نمود كه او هم نقش و فضایی متفاوت از دیگر كارهای خویش را در این فیلم به معرض نمایش گذاشته است.
فیلم زمانی بین دو جنگ جهانی را نشان می دهد. وقتی كه حكومت فاشیست جدیدی در كوشش برای روی كار آمدن است و در دنیای كوچكتر از آن نمونه های اخلاقی این حكومت در فرزندان مادام دی دیده می شود و در مقابل آن موسیو گوستاوی قرار دارد كه هیچ وقت كمترین ظلمی در حق كسی نكرده است. گوستاوی كه میتواند پول زیادی به دست آورد اما برای آن دست به هركاری نمی زند و می توان فهمید كه اصلاً دغدغه ی پول ندارد. موسیو گوستاوی كه حتی نصیحت خویش را به پایان نمیرساند، جمله ای كه گویی بیانی كنایی از ایده ی اصلی فیلم است: «هنوز هم نشانه های كمرنگی از تمدن در این كشتارگاه وحشیانه كه زمانی انسانیت در آن موج می زد دیده می شه. در واقع این همون چیزیه كه ما توی مكان ناچیز و... ».
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد هتل بزرگ بوداپست، هتلی با روایت نقاشی گونه