قرارداد ایران و چین ایرادی ندارد
برتریها: اشكال یا ایرادی در ماهیت كلی قرارداد میان ایران و چین فی نفسه وجود ندارد برای اینكه چین یك كشور قدرتمند و صاحب ثروت بشمار می رود و دلیلی ندارد، مانع آن شویم كه بعنوان سرمایه گذار وارد شود و در صنایع مختلف در كشور سرمایه گذاری كند.
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم علی اصغر زرگر استاد دانشگاه نوشت: قرارداد حال حاضر میان ایران و چین یا همان سند همکاری ۲۵ساله میان ۲ کشور که مورد توافق کلی قرار گرفته طبق آنچه در رسانه ها انتشار یافته می توان ۲ تعبیر یا تفسیر جداگانه از آن داشت. البته این تفسیر را باید جدا از برداشت شخصی و جناحی انجام داد برای اینکه در رابطه با منافع کلی کشور است. در نگاه اول باتوجه به شرایط فعلی کشور درحالی که ایران از اروپا قطع امید کرده و با تحریم های شدید آمریکا روبه رو است؛ اروپایی ها درصدند تا ایران را از پیگیری و اجرای برنامه های خود در منطقه منصرف نمایند. انگلیسی ها در قرن ۱۹ میلادی چهار هدف را همیشه درباب ایران پیگیری می کردند، که یکی از این سیاست ها این بود که ایران نباید به تعامل با کشورهای دیگر پرداخته یا به خودی خود هیچ وقت به میزانی از قدرت نائل شود. چونکه اهداف انگلستان و بطور کلی غرب در منطقه به خطر می افتاد. یکی دیگر از این اهداف نیز این بود که تهران به یک دوست همانند کشورهای عربی در منطقه تبدیل گردد که حافظ منافع راهبردی آنها باشد. این سیاست ها سبب آن شده که ایران در عرصه سیاست خارجی در تنگنا قرار بگیرد، و بدین جهت به سمت کشورهای چون چین و روسیه و بطور کلی بلوک شرق گرایش پیدا کند. برای اینکه هیچ کشوری در جهان نمی تواند به دور خود حصار بکشد و به خودکفایی کامل در تمام زمینه ها نائل شود. وقتی در چنین شرایطی که مسیرهای واردات و صادرات جهت رفع نیازهای کشور بواسطه تحریم بسته شده است، برای برون رفت از این مساله ناخودآگاه دریچه هایی به سمت شرق باز می شود، این از بدیهیات در روابط بین المللی هر کشوری بشمار می رود.
در این قرارداد باتوجه به آنچه از متن آن قابل مشاهده می باشد، اعداد و ارقام ذکر نشده و یک قرارداد طولانی مدت ۲۵ساله به صورت بلندمدت تعریف شده و هم اکنون موردی واگذار نشده و بلکه در بعضی موارد چون بخش مختلف انرژی، راه و راه آهن، توسعه بنادر و توسعه صنایع مختلف در آن پیش بینی شده است؛ البته موارد دیگری هم مخصوص موضوعات امنیتی و سیاسی و برخی تکنولوژی ها و موارد نظامی در درون آن وجود دارد. اشکال یا ایرادی در ماهیت کلی آن فی نفسه وجود ندارد، برای اینکه چین یک کشور قدرتمند و صاحب ثروت بشمار می رود و دلیلی ندارد مانع آن شویم که بعنوان سرمایه گذار وارد شود و در صنایع مختلف در کشور سرمایه گذاری کند. ما در گذشته نیز چنین قراردادهایی را با شرکت های نفتی فرانسوی و همین طور شرکت (شل) و حتی خود کشور چین داشتیم. بدین سبب در زمانی بنا داشتند که سرمایه گذاری های میلیاردی انجام دهند. چنین طرح هایی اساسا در چارچوب برگشت پذیری صورت می گرفت یعنی آنها در زمینه نفت سرمایه گذاری می کردند و در نهایت بابت این سرمایه گذاری نفت را با تخفیف ها و مدت زمان مشخص از کشور خریداری می کردند، اما این قراردادهای کارآیی لازم را نداشت و با شروع تحریم ها شاهد بودیم که همکاری خودرا قطع کردند. حال چین باتوجه به رویکردهای که بتازگی در تقابل سیاسی و بین المللی مخصوص رفتار با ایالات متحده انجام شده به دنبال این است که با چنین قراردادهای بلندمدتی در موضوع انرژی ورود پیدا کند تا بتواند جایگاه اقتصادی خودرا در جهان محکم تر کند. این قرارداد یک نوع توافق کلی بوده و در آینده نیازمند قراردادهای مختلف و به عبارتی ریزشده در هر بخشی است که در ماهیت آن قراردادها جزئیات مختلفی از بحث دانش فنی تا نوع سرمایه گذاری و حتی نظارت بررسی شود. اما نکته ای که اهمیت دارد این توافق گردنگیر آور نبوده و می توان در هر زمینه که مایل به همکاری نباشیم ورود پیدا نکنیم.
منبع: برتریها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد قرارداد ایران و چین ایرادی ندارد