تلویزیون ماند و جواد خیابانی!
به گزارش برتریها روزنامه شرق در گزارشی آورد: با خروج عادل فردوسی پور و مزدك میرزایی از دایره گزارشگران تلویزیون، خاصه شبكه سه سیما، جواد خیابانی وقت بیشتری برای گزارش كردن رقابت های داخلی به دست آورده است. او حالا در كنار محمدرضا احمدی و البته سرهنگ علیفر، معدود گزارشگرانی هستند كه از نسل حدودا قدیمی باقی مانده اند.
روزنامه شرق در ادامه این گزارش آورده است: بااین حال، حتی این دایره محدود هم سبب نشده این افراد بتوانند جایگاهی را که دو رقیبِ از دور به درشده شان داشته اند، به دست بیاورند؛ شاید در این راه اقبال عمومی هم با آنها همراه نبوده ولی واقعیت این است که آنها هم از این فرصت استفاده ای نکرده اند.
معمای عادل فردوسی پور
داستان جدایی عادل فردوسی پور از شبکه سه و دوری اش از گزارشگری را دیگر همه می دانند؛ درباره عادل و دلیل نبودنش زیاد مطلب نوشته شده است؛ ظاهر ماجرا این است که اختلاف نظر با علی فروغی، مدیر شبکه سه سیما، سبب شده عادل نه اجرائی داشته باشد و نه گزارشی. هرچند شایعاتی در خصوص اینکه دستور نبودن عادل از جایی دیگر صادر شده و مدیران کنونی فقط اجراکننده هستند هم چربش خاصی بر دلیل نخست دارد. هرچه باشد، عادل از اسفند ۱۳۹۷ به این طرف دیگر جایی در شبکه سه نداشته و با این شیوه مدیریتی هم بعید است او بزودی فرصتی برای اجرا یا گزارش در شبکه سه داشته باشد.
مهاجرت مزدک میرزایی
داستان مزدک میرزایی هم برکسی پوشیده نیست؛ او به سبب سختی هایی که به قول خودش در صداوسیما متحمل شد و دست آخر هم از جانب تلویزیون همراهی نشد، راهی انگلیس شد تا برای یکی از شبکه های فارسی زبان، برنامه ای ورزشی اجرا نماید. مزدک برخلاف سایر افرادی که عنوان می کنند به علل سیاسی مهاجرت کرده یا برای بهبود معیشت راه مهاجرت در پیش گرفته اند، از بی مهری صداوسیما گفت و رفت. رفتن او حالا سبب شده تا صداوسیما، گزارش های قدیمی مزدک را هم مشمول سانسور کند و هرجا صدایی یا دیداری خاطره انگیز با گزارش مزدک میرزایی وجود داشته باشد، با تیغ سانسور به سراغش برود. همین چندوقت پیش بود که میرزایی درباره چالش گزارشگران ایرانی حرف زد و اظهار داشت: «در ایران هم مشکلات زیاد است. اگر قرار باشد کمی فضای کار بازتر باشد و دوستان گزارشگر بتوانند راحتتر کار خویش را انجام بدهند، خیلی بهتر خواهد شد. برخلاف بازی های داخلی که در ورزشگاه حضور داریم، در سایر بازی ها این امکان برای گزارشگران فراهم نیست و ما به خوبی نمی توانیم در رویدادهای بزرگ مثل جام جهانی و جام ملت ها از ورزشگاه مسابقات را پوشش دهیم. اگر این اتفاق رخ دهد و گزارشگران بتواند از ورزشگاه بازی را گزارش کنند، بطور قطع شرایط خیلی متفاوت تر رقم خواهد خورد. در ایران بعضی از ورزشگاه ها از نظر نورپردازی ضعیف هستند، بعضی دیگر در تصویربرداری ضعیف عمل می کنند. متأسفانه افرادی که در بخش فنی حضور دارند، ناتوان هستند.
آنها به خاطر شغلی که در شهری که فعالیت می نمایند دارند، همه کار می کنند و در کنار آن یک روز در هفته هم مسابقات ورزشی را پوشش می دهند؛ درحالی که اطلاعات زیادی در این حوزه ندارند. اینها فقط بخشی از مشکلات تصویربرداری و گزارشگری در ایران است. از طرفی سایت های خبرگزاری مختلف و روزنامه های فراوانی در ایران در حال فعالیت هستند. خبرنگاران در این حوزه به بهترین شکل ممکن کار می کنند و در کمترین زمان ممکن اخبار را در اختیار مخاطب قرار می دهند. در این حوزه کار به خوبی پیش می رود و می توان آنرا در سطح کلاس جهانی مقایسه کرد. اما از نظر اقتصادی به خوبی آگاه هستم که از خبرنگاران ورزشی و گزارشگران حمایت نمی گردد تا آنها را دلگرم کند و بیشتر عشق به این کار سبب شده تا آنها در این حوزه فعالیت کنند». بااین حال مهم ترین موضوعی که مزدک درباره اش حرف می زند، دلیل مهاجرتش از ایران است. «من احساس کردم دیگر امکان پیشرفت من در ایران وجود ندارد. موانع زیادی بر سر راه من قرار داشت. بارها تلاش کردم تا پیشرفت کنم اما هر بار با مشکلات زیادی روبه رو شدم. حس کردم که در این مقطع باید از این شرایط و این فضا فاصله بگیرم و در جای دیگری از دنیا فعالیت خویش را ادامه دهم و با عنایت به شرایط و امکانات از وضعیت خود کاملا راضی هستم. افرادی که اینجا هستند درک بالایی از کار دارند و اطلاعات آنها برای پوشش مسابقات ورزشی بالاست». مزدک وجود «موانع زیاد بر سر راه» را دلیل اصلی مهاجرتش توصیف کرده و حالا فقط از راه دور فوتبال ایران و گزارشگران ایرانی را دنبال می کند.
تغییر رویه احمدی و پیمان یوسفی
عادل به اجبار بیرون از گود مانده و مزدک میرزایی هم مهاجرت کرده است؛ از جمع چندنفره گزارشگران قدیمی حالا یکی، دو نفر هم تغییر رویه داده اند و گویی دیگر گزارش کردن بازی ها برایشان صرف نمی کند؛ پیمان یوسفی که جای مرحوم شفیع را در برنامه «ورزش و مردم» گرفته و مجری آن برنامه است، تلاشش موفقیت در اجراست و زیاد میلش به گزارش کردن بازی ها نمی رود. شبیه این داستان با عطش کمتر برای محمدرضا احمدی هم وجود دارد؛ گزارشگری جوان تر از بقیه که حالا بیشتر از زمان های قدیم در قامت مجری حاضر می شود و اجرا می کند.
سرهنگ مانده و خیابانی
با کنار هم گذاشتن فعل وانفعالات رخ داده، حالا شبکه سه و فوتبال هایش علنا دلخوش به دو گزارشگر قدیمی است؛ یکی سرهنگ علیفر و دیگری جواد خیابانی. درباره گزارش های علیفر که انتقادهای زیادی مطرح است، او آن قدر سوتی داده که مخالفانش بارها خواهان دوری و محرومیتش از گزارش شده اند. اختصاص گزارش بازی های کم اهمیت به او، یکی از دلایلی است که تلویزیون به مخاطبش القا می کند، صدای اعتراضشان را شنیده است. البته درباره علیفر آن قدر اتفاقات عجیب وغریب رخ داده که شایعه شده گاها به عمد کاری می کند تا صدا و تصویرش در فضای مجازی دست به دست بچرخد و همچنان درباره اش صحبت شود. تکیه کلام عجیب وغریبش هنگام بازشدن دروازه رقیب هم که تبدیل به سوژه ای دیگر برای بحث و البته انتقاد شده است. موضوعی که حتی مزدک میرزایی مهاجرت کرده هم به آن کنایه می زند. «برخی از دوستان واژه «توی دروازه» را به خود اختصاص دادند؛ درحالی که من به یاد دارم این اصطلاح به دهه ۴۰ و ۵۰ بازمی گردد که به نظرم این اصطلاح بدی نیست و معادل آنرا به فارسی درآوردیم.
متأسفانه این اواخر بعضی از دوستان سبک گزارش عربی را وارد گزارش خود کردند و مثل آنها فریاد می زنند و فکر می کنند برای مخاطب جذاب است که این به هیچ وجه قشنگ نیست و ما نباید به سمت گزارشگری عربی برویم. بهتر است گزارشگران به جای داد و فریاد تلاش کنند به گزارش اتفاقات بازی بپردازد و به جای اینکه نظر مخاطب را جلب کنند، تلاش کنند او را در جریان بازی قرار دهند. همه این موضوعات و مشکلات را می توان با برگزاری بعضی از کلاس ها و آموزش دادن برطرف کرد». علیفر هم که فاکتور گرفته شود، می ماند یکی، دو گزارشگر جوان دیگر که با وجود مستعدبودن در امر گزارشگری، بازی های اندکی بخصوص در لیگ داخلی به آنها سپرده می شود. با همین فرمول بسیار ساده است که جواد خیابانی این روزها علنا تنها گزارشگر باتجربه تلویزیونی است که صداوسیما و البته شبکه سه، امید زیادی به او دارد.
بدترین شکل استفاده
حالا که مزدک رفته و عادل بیرون از گود مانده؛ حالا که یوسفی و احمدی دلخوش به مجری گری شده و علیفر هم آن قدر سوتی داده که گزارش نکردنش بهتر از گزارش کردن است، جواد خیابانی چه می کند؟ مجری ای که با گزارش خاطره انگیز دیدار تیم های ایران و استرالیا در مرحله انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸، می رفت تا سبک نوینی از گزارشگری را به وجود بیاورد، آن قدر اسیر روزمرگی در حرفه اش شده که می شود گفت به بدترین شکل ممکن از بهترین فرصتی که در اختیارش قرار گرفته است، استفاده می نماید. او که خویش را دوست صمیمی مزدک میرزایی می داند و تلاش می کند از عادل فردوسی پور هم حمایت کند، آن قدر سینوسی در حرفه اش پیش رفته که از لحاظ داشتن تعداد مخالف با سرهنگ علیفر رقابت می کند. خیابانی می گوید اهل علم و دانش است و کتاب از دستش نمی افتد. او مستند تاریخ ورزش ایران را می سازد و برایش کلی مطالعه کرده است.
ترجمه از زبان انگلیسی دارد و با زبانی احساسی تلاش می کند به گزارش هایش آب و تاب دهد، ولی درعین حال در گزارش هایش به روشی عمل می کند که انگار مطالعه ای روی بازی، رقبا و بازیکنان ندارد. او همین یکی، دو روز پیش در جریان دیدار بازی تیم های استقلال و سپاهان بگونه ای با صدای پخش شده تماشاگران در ورزشگاه رفتار کرد که گویی اصلا خبر نداشت این شیوه مدت هاست در فوتبال دنیا و البته همین فوتبال ایران پیاده می شود. خیابانی می گوید: «صدایی از تماشاگران می شنود ولی نمی داند کجا نشسته اند؟!». انگلیسی صحبت کردنش و البته ایجاد موقعیت دشوار برای خودش هم دیگر موضوعی است که منتقدان تا سال های زیاد روی آن دست خواهند گذاشت. البته که از احساسی شدن ها و اشک ریختن و بغض کردن هایش هم نمی گردد به آسانی گذشت؛ امری که عده ای می گویند نشان از خوش قلبی است و عده ای می گویند حربه ای برای فرار از انتقاد و توجیه سوتی هایی است که می دهد.
به هر روی هرچه باشد، تلویزیون مانده و جواد خیابانی؛ این دیگر برعهده دو طرف است که درست در روزهایی که بیشترین انتقاد نسبت به صداوسیما و گزارش های فوتبالی آن مطرح می شود، واکنشی متفاوت نشان دهند.
منبع: برتریها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد تلویزیون ماند و جواد خیابانی!