انزوای ژئوپلیتكی رژیم صهیونیستی
برتریها: شهر قدس و مسجد الاقصی در بیش ازدو هفته اخیر شاهد حملات شهرک نشینان و نیروهای صهیونیست است اما تدبیر ماندگار و تاریخی امام خمینی در نام گذاری آخرین جمعه ماه مبارک رمضان بعنوان روز قدس سبب زنده ماندن آرمان آزادی فلسطین و آشکارشدن ظلم و جنایت صهیونیست ها مقابل مردم مظلوم فلسطین شده است.
واقعیت امر این است که بنای رژیم صهیونیستی از همان ابتدا در سال ۱۹۴۷ بر ارعاب و جنگ طلبی گذاشته شد و با حمایت های پیدا و پنهان قدرت های بزرگ غربی توانست در گام اول با تصرف سرزمینی ساکنان فلسطین و مهاجرت الزامی شان در اثر جنگ و درگیری در مرحله بعدی به سرزمین محیط پیرامونی اش از قبیل مصر، اردن و سوریه دست اندازی کرد. چهار دور جنگ و درگیری بزرگ اسرائیل با دولت های عربی از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۷۳ و جنگ های کوچک پس از آن گواه بر ماهیت توسعه طلبی این رژیم در منطقه پر راهبردی خاورمیانه دارد. مقصود از بیان این موضوع، تبیین زمینه های شکل گیری این رژیم و تصرف غیر قانونی سرزمین فلسطینی ها و محیط پیرامونی شان است.
در آن برهه تاریخی ضعف دولت های عربی و البته عنصر مداخله گری فعال به نام آمریکا مانع از این شد که بتوانند در مقابل توسعه طلبی های رژیم صهیونیستی مقاومت کنند. برای همین دولت های عربی به تدریج از صف مبارزه با اسرائیل خارج شدند. مصر با امضای پیمان کمپ دیوید رسما و عملا خودش را از موضوع فلسطین و تجاوزطلبی های رژیم صهیونیستی کنار کشید. در مرحله بعدی اردن هم از اردوگاه مقابله با اسرائیل کنار کشید. پیمان صلح اسرائیل اردن که بطور کامل پیمان صلح بین حکومت اسرائیل و پادشاهی اردن هاشمی نامیده می شود، پیمانی بمنظور نرمال سازی روابط و صلح بین اسرائیل و اردن است؛ این پیمان که گاهی با نام پیمان وادی عربه نیز شناخته می شود، در سال ۱۹۹۴ به امضا رسید. مراسم امضای قرارداد در گذرگاه مرزی جنوبی عربه در ۲۶ اکتبر ۱۹۹۴ اجرا شد. بدین ترتیب اردن بعد از مصر، دومین کشور عربی بود که با اسرائیل به توافق صلح رسید. پیدایی این شرایط یک پیامد عمده و جدی داشت و این که دست اسرائیل در توسعه طلبی و نقض حقوق فلسطینی ها بازتر شد و دیگر صدای مخالفت و اعتراضی هم از طرف دولتهای عربی در این حوزه را نداشت.
موضوع مهمی که بی شک رژیم صهیونیستی و حامیان بین المللی اش تصورش را نداشتند؛ شکل گیری جبهه جدید مقاومت این دفعه با محوریت انقلاب اسلامی و اندیشه های بلند حضرت امام خمینی(ره) بود. این محوریت جدید بیش از آنکه بر عنصر نظامی و سخت افزاری در مقابله با سیاست های تجاوزکارانه اسرائیل متکی باشد، بر پایه فرهنگ، ایدئولوژی و باور دینی بود. تعیین شدن یک روز مهم ماه مبارک رمضان بعنوان روز قدس و مساله فلسطین نقطه شروع کار بود. در باب اهمیت و تاثیرگذاری جریان مقاومت و دفاع از مردم مظلوم فلسطین باید اظهار داشت که با گذشت حدود چهار دهه از نام گذاری این روز در آخر روز جمعه ماه مبارک رمضان، همه کشورهای اسلامی این روز مهم را گرامی می دارند و جنایت های رژیم صهیونیستی را محکوم می نمایند. این مخالفت سراسری در همه کشورهای اسلامی یک زمینه ترس و نگرانی را در بین مقامات رژیم صهیونیستی سبب ساخته است. امسال نیز از آخرین جمعه رمضان تا حالا اعتراضات در سرزمین های اشغالی همچنان ادامه دارد.
موج مخالفت عمیق مردم مسلمان منطقه با رژیم صهیونیستی در شرایطی است که این رژیم اولویت اصلی سیاست خودرا بر تنش زدایی با کشورهای عربی منطقه گذاشته است. روند نرمال سازی روابط با امارت متحده عربی و بحرین و کوشش برای تسری اش به سایر کشورهای عربی جزء دستورکار اصلی رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه است. پرسش اصلی اینجاست که توافق نرمال سازی روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای عربی منطقه چه میزان ظرفیت تداوم و پایداری دارد. بی شک تجاوز طلبی های مکرر رژیم صهیونیستی در ارتباط با حقوق فلسطینان، یک خشم عمیق و درونی را در بین شهروندان دولت های عربی به وجود آورده است. در همین تجاوز اخیر نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی به نمازگزاران فلسطینی در مسجد الاقصی که طبق برخی گزارش ها بیش از ۱۰۰ نمازگزار زخمی و مجروح شده اند؛ مخالفت همه گروههای مردمی و حتی برخی دولت های عربی منطقه را برانگیخت. دولت مراکش همچون کشورهایی بود که با اقدام خشونت آمیز پلیس رژیم صهیونیستی موضع تندی گرفت و نخست وزیر این کشور سعدالدین العثمانی با انتشار پیامی در صفحه توئیترش اقدامات خشونت آمیز پلیس اسرائیل در قدس شرقی را محکوم نمود.
رئیس دولت مراکش همین طور از نمازگزاران مسجدالاقصی که در مقابل حملات پلیس اسرائیل مقاومت کرده اند نیز تقدیر و تشکر کرده است. همین مورد گویای خیلی از واقعیت هاست و این که رژیم صهیونیستی چه میزان در بین کشورهای اسلامی منفور است. البته در موضوع نرمال سازی روابط هم باید اظهار داشت که عنصر و عامل اصلی پیشران این مساله، ترامپ و تیم سیاسی اش بود. ترامپ با هدف کوشش برای جلب نظر لابی های قدرتمند یهودی در سیستم قانونگذاری، اقتصاد و صنعت اسلحه سازی آمریکا سخت در کوشش برای گستراندن رابطه اسرائیل با دولت های عربی منطقه بود. امروز که دیگر ترامپ در عرصه قدرت آمریکا نیست، اولویت خاورمیانه هم آمریکا هم تغییر یافته و حداقل در ضمن چند ماه اخیر نشانه ای از اقدام و رویکرد هدفدار دولت بایدن در تشویق دولت های عربی به نرمال سازی روابط با رژیم صهیونیستی نیسنیم. برای همین امروز صهیونیستها نگران از آینده خودشان هستند و با آگاهی از فقدان حمایت های بیرونی قوی بار دیگر به ابزار خشونت و کشتار برای حفظ امنیت وجودی شان روی آورده اند که بی شک ابزار زور و فشار نمی تواند تضمین کننده امنیت پایدار باشد و این رژیم در انزوای ژئوپلیتک قرار خواهد گرفت.
منبع: برتریها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد انزوای ژئوپلیتكی رژیم صهیونیستی