اعتراف به شکست حلقه گمشده دموکراسی آمریکایی
به گزارش برتریها روزنامه فرهیختگان در یادداشتی نوشت: آمریکایی ها سال جدید میلادی را در شرایطی آغاز می کنند که با وجود گذشت بیشتر از یک سال از برگزاری انتخابات جنجالی ریاست جمهوری و همینطور در آستانه سپری شدن یک سال از یورش به ساختمان کنگره، هنوز هم نسبت به آینده سیاسی کشورشان به شدت نگران و مضطرب هستند.
در ادامه یادداشت ۱۹ دی روزنامه فرهیختگان به قلم میراحمدرضا مشرف پژوهشگر حوزه بین الملل می خوانیم: سخنرانی اخیر بایدن در سالگرد حمله به ساختمان کنگره و حملات بی سابقه وی به ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا و طرفدارانش دقیقا بازتاب دهنده همین فضای ملتهب است. بایدن در این سخنرانی بخصوص بر این نکته تاکید دارد که در تاریخ آمریکا این نخستین بار است که یک رئیس جمهور از انتقال مسالمت آمیز قدرت جلوگیری کرده و «قدرت» را بالاتر از «اصول» و «نفس تاریک» خویش را فراتر از قانون اساسی می پندارد.
رئیس جمهور آمریکا مسئولیت پذیرش شکست را بخشی از دموکراسی آمریکا توصیف می کند. واکنش شدید ترامپ و تعبیر این اظهارات به یک «نمایش سیاسی» و متهم ساختن رقبا به سوءاستفاده از نام وی برای «تجزیه بیشتر آمریکا»، نشان داد که او به این راحتی میدان را خالی نخواهد کرد و فعلاً هم قصد فاصله گرفتن از صحنه سیاست آمریکا را ندارد؛ اما این که ترامپ در جواب بایدن از تجزیه بیشتر آمریکا صحبت به میان می آورد، خود می تواند گویای دشواری و وخامت اوضاع آمریکا در سالهای پیش رو هم باشد. بر این اساس و باتوجه به در پیش بودن انتخابات سرنوشت ساز کنگره طی سالجاری از یک سو و تداوم نقش آفرینی ترامپ در صحنه سیاسی آمریکا ازسوی دیگر، تحلیل های متنوع و گاها متفاوتی درمورد وضعیت سیاسی آمریکا امسال و حتی در سالهای آتی تا هنگام انتخابات بعدی ریاست جمهوری(۲۰۲۴)، مطرح گردیده است. در این راستا نشریه اکونومیست آن قدر این مساله را مهم تشخیص داده که طرح روی جلد و تیتر اصلی اولین شماره خویش را در سال جدید میلادی به شرایط نگران کننده و در عین حال شکننده دموکراسی در آمریکا مختص کرده است.
آمریکایی های مضطرب
تحلیلگر نشریه اکونومیست، دیدگاه خویش را درمورد وضعیت دموکراسی در آمریکا با جملاتی در توصیف نگرانی آمریکایی ها از ثبات دموکراسی شان آغاز می کند: «...آمریکایی ها نسبت به ثبات دموکراسی شان مضطرب هستند. حدودا ۴۰درصد از فعالان سیاسی اعضای جناح رقیب را اهریمنی و بد می دانند و ۶۰درصدشان عقیده دارند آنها تهدیدی برای کشور محسوب می شوند و بیشتر از ۸۰درصد هم تصور می کنند سیستم احتیاج به «تغییرات اساسی» یا «اصلاح کامل» دارد. بنظر می رسد اظهارات کارشناسان درباره زوال زندگی سیاسی دیگر با شدت تهدیدها همخوانی ندارد.
برخی محققان تا آنجا پیش رفته اند که درمورد خطر جنگ داخلی اخطار داده اند.» با این وجود وی تاکید می کند خطرناکی این مسئله وقتی جنبه عینی پیدا کرد که رخداد تهاجم به کنگره توسط حامیان ترامپ به وقوع پیوست؛ تهاجمی که در امتداد ممانعت از اعلام شکست قهرمان شان انجام گرفت. اما تحلیلگر اکونومیست این رویداد را از زاویه مهم دیگری هم مورد توجه قرار می دهد، این که بعد از دوره کوتاه شفافیت و درواقع پذیرش این شکست ازسوی جمهوری خواهان، آنها باردیگر به سمت تایید بهانه جویی های ترامپ حرکت کردند، آن هم فقط بدین سبب که دروغگویی های وی در جامعه جا افتاده بود. پیامد چنین نگاهی این شد که امروزه حداقل ۷۰درصد از رای دهندگان جمهوری خواه همچنان معتقدند انتخابات دزدیده شده است.
در چنین شرایطی نظرسنجی ها حکایت از آن دارد که رقابت میان رئیس جمهور سابق و کنونی نزدیک و شانه به شانه و تنها با یک امتیاز فاصله به نفع بایدن است؛ البته با در نظر گرفتن ضریب خطا و به لطف شیوه رای گیری الکترال ممکنست به لحاظ تئوریک وضعیت معکوس هم باشد. با در نظر گرفتن این فشردگی رقابت، حزب گرایی افراطی و امتناع احتمالی جمهوری خواهان در پذیرش نتایج انتخابات های آتی حقیقتا می تواند ترکیب خطرناکی بوجود آورد.
اعتراف به شکست، حلقه گمشده دموکراسی آمریکا
تحلیلگر نشریه اکونومیست در ادامه مطلب بازهم به یادآوری این مساله می پردازد که تهدیدات و خطرهای پیش روی سیستم آمریکایی کاملا جدی هستند. در این راستا وی سوق یافتن اداره و کنترل رای گیری به عرصه بازی های حزبی در چندین ایالت کلیدی را بزرگ ترین تهدید می شمارد: «... در آریزونا برخی کاندیداهایی که سال جاری به دنبال جایگزینی «داگ دوسی» فرماندار جمهوری خواه هستند، استدلال می کنند او باید به نحوی برای ترامپ پیروزی را در آنجا مهندسی می کرد. در جورجیا بعد از آن که «برد رفنسپرگر» از تغییر نتایج آرای انتخابات۲۰۲۰ به نفع ترامپ امتناع کرد، با تضعیف دفتر وزیر ایالتی ازسوی جمهوری خواهان مواجه گردید. در میشیگان و پنسیلوانیا نامزدهای جمهوری خواهی که مدعی هستند انتخابات گذشته ریاست جمهوری دزدیده شده است، در حال کاندیداتوری برای سمت هایی هستند که انتخابات دور بعدی را اداره و تایید می کند.»
انتخابات میان دوره ای ماه نوامبر و انتخابات سراسری ۲۰۲۴ در سایه چنین وضعیتی انجام می شود. جمهوری خواهان خویش را مهیا می کنند کنترل یک یا هر دو مجلس کنگره را دراختیار بگیرند و ترامپ هم قانونی می تواند در سال۲۰۲۴ باردیگر به کاخ سفید بازگردد. نتایج هریک از این رقابت ها می تواند ازسوی طرف مقابل مورد مناقشه قرار گیرد، به خصوص در انتخابات ریاست جمهوری که احتمال آن بیشتر است. اگر دموکرات ها پیروز شوند، جمهوری خواهان می توانند به خوبی از دستگاه انتخاباتی که حالا آلوده به حزب گرایی شده سوءاستفاده کنند تا مانع دستیابی آنها به قدرت شوند. اگر جمهوری خواهان پیروز شوند، دموکرات ها می توانند بگویند رقابت های مورد مناقشه دزدیده شده است. بدین سان ممکنست برای بار دوم از «اعتراف به شکست» که محور اصلی انتقال قدرت شمرده می شود، خودداری شود. در عین حال تحقیر مشروعیت سیستم انتخاباتی به یک اعتقاد راسخ و فاجعه آمیز میان هر دو حزب تبدیل خواهد شد.
ضرورت اصلاح نظام انتخاباتی آمریکا
از نظر مقاله نویس نشریه اکونومیست اصلاح و تقویت سیستم رای گیری، البته پیش از این که خیلی دیر شود، بهترین پاسخ برای این معضلات خواهد بود، اما مشکل جای دیگری است؛ باآنکه همه آمریکایی ها ظاهرا خواستار اصلاح نظام رای گیری هستند، اما طرف های مختلف منظورهای متفاوتی از این اصلاحات دارند. با توجه به این که دموکرات ها می خواهند رای دادن را برای مردم آسان تر کنند و جمهوری خواهان نگران تقلب و چگونگی تایید نتایج هستند، باید تضمین سازشی میان این دو دیدگاه امکان پذیر باشد. یک قانون انتخابات اصلاح شده از این نوع، باید در راس دستورکار سال۲۰۲۲ قرار گیرد، با این وجود تصویب قوانین همکاری دو حزب را نیاز دارد، عاملی که فقدان آن ریشه انحطاط آمریکا خواهد بود.
ترامپ؛ سد راه رنسانس جمهوری خواهان
تحلیلگر اکونومیست بر این باور است که برای کارکرد مطلوب سیستم سیاسی آمریکا به همکاری هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه نیازی انکارناپذیر وجود دارد. ازسوی دیگر از آنجاکه بازسازی و اصلاح هم لزوم دارد، بهتر این است که این اصلاحات و چیزی که او رنسانس تعبیر می کند از حزب جمهوری خواه شروع شود؛ اقدامی که دشوار است اما نه به آن مقدار که طرفداران فاجعه آمیز بودن شرایط را تصور می کنند. فاجعه گرایان بر این باور هستند که مدافعان دموکراسی در شرایطی نابرابر با مهاجمان آن قرار دارند، آن هم تا حدی به آن سبب که یکی از دو حزب بزرگ کشور در حال تبدیل شدن به چیزی است که شبیه حزب حاکم «فیدز» در مجارستان است تا حزب جمهوری خواهی که در قدیم وجود داشت.
اما در توجیه شرایط کنونی حزب جمهوری خواه باید گفت حزب حالا تحت سلطه جمهوری خواهان حامی شعار «اول آمریکا» قرار دارد؛ کسانی که در امتداد جلوگیری از مهاجرت، محدود کردن تجارت خارجی و آخر دادن به درگیری ها در خارج از کشور تلاش می کنند. آگاهی از این تفوق به ما در درک این مساله که چرا جمهوری خواهان موافق استیضاح ترامپ از حزب کنار گذاشته می شوند، کمک می نماید. با این وجود تجسم صرفاً ترامپیستی از حزب جمهوری خواه هم چندان منطقی نیست؛ چونکه این حزب هم از جناح های رقیب داخلی تشکیل شده است. بعنوان مثال جمهوری خواهان ثروتمندی مانند «گلن یانکین» که ماه نوامبر موفق شد فرمانداری ویرجینیا را به دست گیرد، صرفاً به دنبال پرداخت مالیات کمتری هستند و از این جهت نمی خواهند تحت رهبری دموکرات ها قرار گیرند.
درحال حاضر هم آنها ترامپیسم را بعنوان تنها ابزار در دسترس برای پیشبرد منافع شان می بینند. البته ممکنست محاسبات آنها چندان درست از آب درنیاید؛ چونکه هر کسی که تصور می کند می تواند ترامپ را هدایت کند، درنهایت ممکنست به وسیله او بیرون انداخته یا تحقیر شود. اما صرف نظر از افرادی مانند «گلن یانکین» جمهوری خواهان دیگری هم هستند که می توانند در مسیری متفاوت از ترامپیسم حرکت کنند. «میچ مک کانل» و «رافنسپرگر» جمهوری خواهان فعال و برسر کاری هستند که نسبت به تضعیف نتایج انتخابات معترض بوده اند. باآنکه آنها از محکوم کردن ترامپ در انظار عمومی خودداری کرده اند، اما فقط در وضعیت بحرانی است که شما می توانید بفهمید آنها میان حفظ جناح شان در قدرت یا نجات دموکراسی کشورشان، کدام یک را انتخاب می کنند. اینچنین افرادی در آینده تعیین کننده هستند. درکنار مسائل مطرح شده، تحلیلگر اکونومیست معتقد می باشد حزب جمهوری خواه هنوز از تعداد زیادی رای دهنده شایسته و میهن پرست برخوردارست که توسط گروهی بدبین از رهبران و مبلغان با این توجیه که ادعای دزدیده شدن انتخابات نوعی دفاع از دموکراسی شمرده می شود، فریب خورده اند. اما تصور این که با این مردم میتوان همیشه بعنوان ساده لوح رفتار کرد اشتباه است.
درنهایت نویسنده تحلیل خویش را با این یادآوری مهم به انتها می رساند؛ مادامی که ترامپ در موقعیت رهبری حزب جمهوری خواه باقی بماند، هرگونه بازسازی غیر ممکن است. البته این یک مفهوم معکوس را هم در خود مستتر دارد؛ مسیر حزب با سرنوشت یک نفر گره خورده و بدین سبب هنوز از ظرفیت تغییر (احتمالا در وضعیت حذف آن یک نفر) برخوردارست. اما نکته مهم و قابل تامل این است که بسیاری مفسرین مانند مفسر نشریه اکونومیست آینده را این قدر خوش بینانه در نظر نمی گیرند. بر این اساس کارشناس بی بی سی فارسی ضمن توجه به لحن متفاوت و تند بایدن در این سخنرانی، نگرانی بایدن را صرفاً متوجه روح آمریکا و آینده دموکراسی نمی داند بلکه آنرا نشانه ای از هراس بایدن از حضور مجدد ترامپ در عرصه رقابت انتخابات ریاست جمهوری تلقی می کند: «دونالد ترامپ همچنان قدرت اول میان جمهوری خواهان است و همین مورد بسیاری را در آمریکا نگران کرده است... دموکرات ها و حتی بخشی از جمهوری خواهان می خواهند مطمئن شوند که ترامپ دیگر نه نامزد انتخابات می شود و نه به قدرت می رسد.»
منبع: برتریها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد اعتراف به شکست حلقه گمشده دموکراسی آمریکایی