پژوهشی درباره ضرورت غربالگری دقیق ویروس ها در اهداكنندگان
ویروس های پنهان، تهدیدی جدی برای بیماران پیوند کلیه
به گزارش برتریها، بیماران دریافت کننده پیوند کلیه با چالش های بزرگی در راه درمان روبه رو هستند. پژوهشی تازه در ایران به بررسی الگوهای عفونت های ویروسی در این بیماران پرداخته و تصویری روشن تر از گستره خطرات احتمالی بعد از پیوند عرضه کرده است.
به گزارش برتریها به نقل از ایسنا، پیوند کلیه یکی از مهم ترین روش های درمانی برای بیماران دچار نارسایی کلیوی پیشرفته است. این تکنیک به بیماران کمک می نماید تا بدون نیاز به دیالیز مداوم، کیفیت زندگی بهتری داشته باشند. با این وجود، روند درمان بعد از پیوند همیشه ساده نیست. بدن انسان برای پیشگیری از پس زدن کلیه پیوندی نیازمند مصرف داروهای خاصی است که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. همین مساله سبب می شود بدن در مقابل بیماری ها و عفونت ها صدمه پذیرتر شود. به همین دلیل، شناخت عوامل تهدیدکننده سلامتی این بیماران و مدیریت آنها، برای حفظ کلیه پیوندی و طول عمر بیماران، اهمیت حیاتی دارد.
از میان مشکلاتی که امکان دارد پس از پیوند رخ دهد، عفونت های ویروسی جایگاه ویژه ای دارند. این عفونت ها نه فقط می توانند بطور مستقیم سبب بیماری و نارسایی شوند، بلکه امکان دارد کلیه پیوندی را هم به خطر بیندازند. در ایران هم مانند بسیاری کشورها، روند رو به افزایش بیماران نیازمند پیوند کلیه، ضرورت شناسایی دقیق تر ویروس های شایع و عرضه برنامه های مراقبتی جدی تر را برجسته می کند. بررسی میزان شیوع این ویروس ها در مناطق مختلف کشور می تواند راهنمای مهمی برای پزشکان و کادر درمانی باشد تا هم از رد پیوند جلوگیری شود و هم سلامت کلی بیماران حفظ شود.
در این خصوص، آرمین نقی پور، کارشناس ارشد آمارزیستی از مرکز ملی تحقیقات بیمه سلامت، با همکاری دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، پژوهشی را انجام داده است. این پژوهش نتایج مطالعات مختلف در ایران درباره ی شیوع عفونت های ویروسی در بیماران دریافت کننده پیوند کلیه را گردآوری و بررسی نموده است.
برای انجام این کار، محققان از روش مرور سیستماتیک استفاده کردند؛ یعنی با جستجوی کلیدواژه های مرتبط در پایگاه های داده، مقالات علمی انتشار یافته در فاصله سالیان ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲ را بررسی کردند. این تکنیک کمک می نماید نتایج پراکنده علمی یک جا جمع آوری شود و تصویری کلی از وضع موجود عرضه نماید. به بیان ساده تر، این پژوهش مانند کنار هم گذاشتن قطعات پازل بوده است تا بتوان درک جامع تری از وضعیت عفونت های ویروسی در بیماران پیوند کلیه در کشور داشت.
نتایج این بررسی ها نشان داد که از میان ۲۸۲۲ نمونه مورد مطالعه، برخی ویروس ها بالاتر از دیگران در بیماران مشاهده شده اند. استانهای گیلان، مشهد، رشت و اهواز بیشترین موارد گزارش شده را داشتند. سه ویروس پلیوماویروس BK، سیتومگالوویروس (CMV) و هپاتیت C بعنوان شایع ترین عوامل عفونت در بین بیماران دریافت کننده پیوند کلیه شناسایی شدند.
پژوهش همینطور تصریح کرد که دو ویروس BK و CMV اهمیت ویژه ای دارند؛ چونکه نه فقط سبب بیماری می شوند بلکه احتمال از دست رفتن کلیه پیوندی را هم بالا می برند. همین مساله لزوم غربالگری دقیق تر اهداکنندگان عضو قبل از پیوند را برجسته می کند تا خطر انتقال این ویروس ها کم شود.
اهمیت این یافته ها که در «فصلنامه دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انتشار یافته اند، در آنست که عفونت ها علت حدود یک سوم مرگ بیماران پیوند کلیه به شمار می روند. در بین آنها، بیماری هایی مانند ذات الریه یا عفونت ریه عامل اصلی مرگ ومیر ناشی از عفونت هستند. ازاین رو شناسایی و جلوگیری از ویروس های رایج می تواند بطور مستقیم بر کاهش مرگ ومیر در بیماران پیوندی اثر بگذارد.
افزون بر این، برخی ویروس ها مانند پلیوماویروس BK می توانند بطور مستقیم به کلیه صدمه برسانند و حتی سبب اختلال جدی در عملکرد عضو پیوندی شوند. این ویروس گاهی بدون علامت خاصی فعال می شود و تنها بوسیله آزمایش های ویژه قابل شناسایی است. به همین دلیل، پایش مستمر بیماران پیوندی و انجام آزمایش های منظم برای تشخیص زودهنگام عفونت اهمیت زیادی دارد.
سیتومگالوویروس هم که در شمار ویروس های «خانواده هرپس» قرار دارد، می تواند بعد از مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی باردیگر فعال شود. این ویروس در صورت عدم کنترل، می تواند طیف وسیعی از مشکلات مانند تب های مداوم، التهاب کبد، عفونت ریه و حتی مشکلات عصبی بوجود آورد. همینطور حضور این ویروس احتمال رد پیوند را زیاد می کند و بیماران را در مقابل سایر عفونت ها صدمه پذیرتر می کند.
در مجموع، این پژوهش تصویری جامع از وضعیت عفونت های ویروسی در بیماران پیوند کلیه در ایران عرضه داد. نتایج به روشنی نشان دادند که بدون نظارت و غربالگری دقیق، خطرات جدی سلامت بیماران و کلیه های پیوندی را تهدید می کند. به همین دلیل، کارشناسان بر ضرورت برنامه های پیشگیرانه و توجه بیشتر به غربالگری اهداکنندگان عضو تأکید دارند.
بطور خلاصه، این تکنیک به بیماران کمک می نماید تا بدون احتیاج به دیالیز مداوم، کیفیت زندگی بهتری داشته باشند. این تکنیک کمک می نماید نتایج پراکنده علمی یک جا جمع آوری شود و تصویری کلی از وضعیت موجود عرضه نماید. سیتومگالوویروس هم که در شمار ویروس های خانواده هرپس قرار دارد، می تواند پس از مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی بار دیگر فعال شود.
منبع: bartariha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد ویروس های پنهان، تهدیدی جدی برای بیماران پیوند کلیه