افقی تازه در درمان زخم های شدید قرنیه
به گزارش برتریها، تعدادی از محققان دانشگاه تهران موفق به عرضه روش نوین و ترکیبی، برای ترمیم زخم های شدید قرنیه شده اند که بر پایه استفاده هوشمندانه از سلول های بنیادی و پانسمان های بیولوژیک استوار است.
به گزارش برتریها به نقل از ایسنا، به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، گروهی از محققان دانشگاه تهران، با همکاری محققان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی کرج، تاثیر بافت لیمبوس با فلپ ملتحمه و غشای آمنیوتیک گاوی بر زخم قرنیه، ناشی از سوختگی قلیایی را مورد بررسی قرار دادند که نتایج به دست آمده از این مطالعه، می تواند تحولی بزرگ در درمان صدمه های چشمی و ممانعت از نابینایی بوجود آورد.
یافته های این مطالعه که بر روی ۲۵ خرگوش انجام شده است، نشان میدهد که استفاده از غشای آمنیوتیک - به تنهایی و یا در ترکیب با بافت لیمبوس- روند بهبود زخم قرنیه را افزایش داده است. بهبود بهتر زخم قرنیه بر اثر کاهش از میان رفتن کراتوسیت ها و رگ زایی بیشتر، از دیگر نتایج بدست آمده در استفاده از غشای آمنیوتیک در درمان زخم قرینه در روش یاد شده است.
دکتر میرسپهر پدرام، عضو هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و سرپرست این تیم تحقیقاتی، در رابطه با انجام این مطالعه، اظهار داشت: قرنیه یک ساختار شفاف و بدون رگ است که بیرونی ترین لایه چشم را تشکیل می دهد و نقش کلیدی در حفاظت از محتویات داخل چشمی و انکسار نور برای فعال کردن بینایی دارد. زخم های قرنیه که اغلب در حیوانات کوچک به سبب تروما، عفونت یا صدمه شیمیایی رخ می دهند، در صورت عدم درمان مؤثر می توانند به سرعت پیشرفت کرده و منجر به از دست دادن بینایی شوند. زخم های بدون عارضه به طور معمول ظرف یک هفته با استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی و سیکلوپلژیک ها مرتفع می شوند اما زخم های عمیق تر یا پیچیده، اغلب به درمان تهاجمی تری نیاز دارند.
وی ادامه داد: روش های مختلفی برای درمان این زخم ها و صدمه ها وجود دارد، در عین حال، بعضی از این شیوه ها می تواند بینایی را مختل کند و حداقل پشتیبانی ساختاری را عرضه می دهند که کاربرد آنها را برای زخم های مرکزی یا عمیق قرنیه محدود می کند.
عضو هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه برای حل این معایب، از انواع مواد بیولوژیکی و مصنوعی جایگزین استفاده می شود، گفت: با وجود پتانسیل آنها برای رفع مشکل، خیلی از این گزینه ها گران بوده و به ابزارهای جراحی تخصصی نیاز دارند و یا در محیط های دامپزشکی با دشواری به دست می آیند. علاوه براین، خصوصیت های آناتومیکی در حیوانات - مانند وجود پلک سوم - می تواند چالش های بیشتری را برای این شیوه ها بوجود آورد، درنتیجه، نیاز به یک روش ساده، اقتصادی و کاربردی وجود دارد که بتواند ترمیم اپیتلیال را تسریع کند، کیفیت بافت را بهبود بخشد و همزمان به عنوان یک مانع مکانیکی برای حفاظت از قرنیه زخمی عمل کند.
وی ادامه داد: در این مطالعه، ما پتانسیل درمانی استفاده مستقیم از قطعات بافت لیمبوس خرد شده را بر روی زخم های قلیایی قرنیه در خرگوش ها، در ترکیب با غشای آمنیوتیک گاوی یا یک فلپ ملتحمه به عنوان بانداژ فیزیکی را بررسی کردیم. هدف ما ارزیابی پاسخ ترمیم زخم از نظر اپیتلیالیزاسیون مجدد، التهاب و نئوواسکولاریزاسیون و مقایسه اثرات بیولوژیکی دو تکنیک بانداژ بود.
وی در رابطه با نتایج حاصل از این مطالعه نیز، اظهار داشت: در این مطالعه، بیست و پنج خرگوش به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند (G1) گروه کنترل بدون درمان، (G2) غشای آمنیوتیک گاوی به تنهایی، (G3) فلپ ملتحمه به تنهایی، (G4) غشای آمنیوتیک گاوی به همراه بافت لیمبوس خرد شده، و (G5) فلپ ملتحمه به همراه بافت لیمبوس خرد شده، انتخاب و به مدت شش هفته مورد بررسی قرارگرفتند که در این بررسی مشخص شد، نواحی نقص اپیتلیال در G4 در مقایسه با گروه کنترل به صورت قابل توجهی کاسته شده است. همینطور از نظر بافت شناسی، از دست دادن کراتوسیت ها در G4 و G5 به صورت قابل توجهی کاهش داشت و در میان همه گروه ها، G4 پایدارترین نتایج ترمیمی را نشان داد.
سرپرست این تیم تحقیقاتی، «بافت لیمبال» برای تقویت ترمیم با سلول های بنیادی را، نوآوری اصلی این مطالعه عنوان نمود و اظهار داشت: ناحیه لیمبال، حلقه اتصال بین قرنیه و سفیدی چشم (صلبیه) است و میزبان سلول های بنیادی است که مسئول بازسازی مداوم سطح قرنیه هستند. در این تکنیک، محققان تکه های کوچکی از بافت لیمبال را برداشته، آنرا به قطعات ریز خرد کرده و مستقیماً روی زخم قرنیه قرار دادند. سپس این بافت با استفاده از یک "پرده آمنیوتیک گاوی" یا یک "فلپ ملتحمه" پوشانده شد تا هم از آن محافظت کند و هم به عنوان داربستی برای رشد سلول ها عمل کند.
دکتر پدرام اظهار داشت: این شیوه از آن جهت حائز اهمیت می باشد که به تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی (مانند کشت سلول) نیاز ندارد و می تواند بسادگی در کلینیک های دامپزشکی به کار گرفته شود.
سرپرست ارشد این تیم تحقیقاتی، در رابطه با یافته های این مطالعه در درمان زخم های قرنیه در انسان اظهار داشت: برای تأیید قطعی این یافته ها و آماده سازی آن برای کارآزمایی های بالینی انسانی، انجام مطالعات با مقیاس بزرگ تر و دوره پیگیری طولانی تر ضروری می باشد. در عین حال، این مطالعه گامی امیدوارکننده در راه تبدیل یک تکنیک پیشرفته چشم پزشکی به درمانی فراگیر و قابل دسترس برای همه است.
نتایج کامل این مطالعه از راه پیوند https: //www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0014483525003689 در دسترس می باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد افقی تازه در درمان زخم های شدید قرنیه