مثنوی غلامرضا کافی برای جنایت کرمان دم دی است و گرگ خو، پس این حرارت از کجاست؟
به گزارش برتریها، غلامرضا کافی، شاعر و عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز، یک مثنوی برای حادثه تروریستی کرمان نوشته که عنوان سوگ سرود کرمان را برایش برگزیده است
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، دکتر غلامرضا کافی، شاعر باسابقه انقلاب اسلامی و عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز، یک مثنوی کوتاه برای حادثه تروریستی کرمان نوشته و عنوان «سوگ سرود کرمان» را برایش برگزیده است.
چه جِلجِل است در زمین که خود جماد صیحه زن؟
چه زلزله است، اینچنین هیونِ باد شیهه زن؟ ۱
چه وِلوِله است شهر را، مگر شکست اَرگ بم؟
که گَرد سرخ در هوا که ریس رَخت ها بَقَم؟ ۲
کِه گُر گرفت از قفا که ریخت این شراره را؟
کِه چشم کرد این چنین سپهر پرستاره را؟
شکافت آسمان که شد ستاره فرش بر زمین
بشوی خون که می رسد نهیب عرش بر زمین!
بشوی خون که گرگ ها حریص پویه می شوند
که تازه داغدیده ها، به کارِ مویه می شوند!
بشوی خون که جوی ها چه مایه خشک مانده اند
که رودها مُعَطّل گلاب و مُشک مانده اند!
هزار سر به مستیِ چه باده گیج می رود؟
پَشَنگِ خون کیست اینکه تا خلیج می رود؟
اگر چه شهر، غم تَپش ز داغِ حاج قاسم است
بهارِ لاله چیدنی به باغ حاج قاسم است!
دَم دِی است و گرگ خو، پس این حرارت از کجاست؟
اگر نه هُرم خون او، پس این حرارت از کجاست؟
نه، این کویرِ شور دَق، نه، عوریِ مفازه نیست۳
که این بهار لاله رو، به غیر خونِ تازه نیست!
شکست شیشه فلک، نخ ستاره باز شد
به هر کناره کُشته ای، چه مایه جان گداز شد!
به ویله های مادران، دلِ ستاره ریخته
درخت و رخت و دست و پا به هر کناره ریخته!
ز ویله ویله زنان، دلِ کباب بی بهاست
ز گریه گریه اشک و خون، شبِ شهاب بی بهاست!
کجاست سوشیانتِ ما، حُسام و سام ای خدا!
که رَخش خویش زین کند به انتقام ای خدا!
پی نوشت:
۱. هیون: نوعی اسب.
۲. بَقم: گیاهی سرخرنگ در رنگرزی، رنگ سرخ.
۳. مَفازه: بیابان خشک؛ عوری و دق هم هر دو به مفهوم خشک و بی آب و علف به کار رفته.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد مثنوی غلامرضا کافی برای جنایت کرمان دم دی است و گرگ خو، پس این حرارت از کجاست؟