حق مردم برای تنفس سالم؛حق حیوانات آزمایشگاهی برای رنج كمتر
روایت اعتراض محلی که به تولد یک جریان تازه پژوهشی ختم شد
برتریها: حدود 6 سال پیش شکایت ساکنان اطراف دانشگاه علوم پزشکی تهران از بوی بد ناشی از سوزاندن لاشه حیوانات آزمایشگاهی و پیگیری ایسنا، سرآغاز حرکتی شد که به ایجاد جریان علمی تازه ای با تمرکز بر اخلاق در پژوهش انجامید.
به گزارش برتریها به نقل از ایسنا، آبان ماه سال ۱۳۹۸ بوی تعفن و دود غلیظ، نفس سوز و آزاردهنده بود. برای ماه ها، ساکنان محلات اطراف دانشگاه علوم پزشکی تهران با پنجره های بسته و قفل شده زندگی می کردند. منشأ این بوی مشمئزکننده، اما برای بسیاری نامشخص بود تا این که بالاخره راز آن فاش شد، دود ناشی از سوزاندن لاشه حیوانات آزمایشگاهی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران. این نقطه آغاز ماجرایی شد که یک مطالبه مردمی و بالاخره، حرکتی علمی به طرف آینده ای اخلاقی تر را به هم پیوند زد.
وقتی محیط زیست وارد میدان شد
در سال ۱۳۹۸، زندگی روزمره ساکنان اطراف دانشکده دامپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به صورت تلخی تحت تاثیر بوی سوزاندن لاشه حیوانات قرار گرفت. این فقط یک بوی ساده نبود؛ چونکه که بر کیفیت زندگی، آرامش و سلامت روان مردم این منطقه سایه انداخته بود. بدنبال شکایت تعدادی از ساکنان حوالی دانشگاه علوم پزشکی تهران از دانشکده دامپزشکی، این مجموعه به سبب سوزاندن اجساد حیوانات در لاشه سوز دانشکده و انتشار بوی مشمئز کننده، مسعود زندی، رئیس وقت اداره محیط زیست شهر تهران در گفت و گو با ایسنا، قاطعانه از صدور اخطاریه برای دانشکده دامپزشکی آگاهی داد و اظهار داشت: «به طور قطع محیط زیست تا رفع کامل آلایندگی ناشی از این اقدام پیگیر خواهد بود.»
او تاکید کرد که این مشکل سابقه دار است و بعد از پیگیری های قبلی حل شده، اما باردیگر شعله ور شده است. از طرفی، دانشگاه علوم پزشکی تهران با دفاعی جدی از اقدام خود پا پیش گذاشت.
دفاعیات دانشگاه و یک هشدار عجیب
دکتر فردین عمیدی، مسئول وقت هدایت کننده پروژه سوزاندن حیوانات آزمایشگاهی، هم در گفتگویی مفصل با ایسنا، بر استاندارد بودن دستگاه لاشه سوز آمریکایی خریداری شده از سال ۱۳۸۹ تاکید کرد. او توضیح داد که این کوره می تواند ۵۰ کیلو لاشه را در هفته و تنها در نیم ساعت به ۳۰۰ گرم خاکستر تبدیل کند و سازمان محیط زیست هم استاندارد بودن آنرا تأیید کرده است. او با لحنی هشدارآمیز اظهار داشت: «اگر اعتراضی در این مورد وجود دارد ما هم باید سوزاندن این لاشه ها را رها کرده و آنها را در فاضلاب و یا در بسته بندی هایی معمولی و جلوی ساختمان دانشکده قرار دهیم.» گویی تنها دو گزینه وجود داشت: سوزاندن در کوره یا رهاسازی در محیط.
کوره دستگاه زباله سوز دانشگاه تهران بطور خلاصه، این فقط یک بوی ساده نبود؛ چراکه که بر کیفیت زندگی، آرامش و سلامت روان مردم این منطقه سایه انداخته بود. او اصرار کرد که این مشکل سابقه دار است و پس از پیگیری های قبلی حل شده، اما دوباره شعله ور شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد روایت اعتراض محلی که به تولد یک جریان تازه پژوهشی ختم شد