برجام و سرگردانی رئیس جمهوری آمریكا
به گزارش برتریها روزنامه آرمان ملی با درج یادداشتی آورده است: رئیس جمهوری آمریکا ظاهرا در حال رایزنی با متحدین اروپایی است که در بین گزینه های مختلف با تبعات مختلف، کدام گزینه را برای برجام انتخاب کند؟ آیا امکان دارد برجام پلاس یا برجام تکمیلی شانس موفقیت داشته باشد؟
روزنامه آرمان ملی شنبه هفتم فروردین ۱۴۰۰ در یادداشتی به قلم سیدعلی خرم استاد دانشگاه حقوق بین الملل، نوشت: جمهوریخواهان پشت سر ترامپو سناتورهای دوحزب با گفت وگوهای صریح و رودررو با وزیر امورخارجه و سایر مسئولان سیاست خارجی آمریکا، خواهان و خواهان برجامی شده اند که تعهدات آن طولانی تر و در کیفیت قوی تر و از نظر ابعاد هم علاوه بر هسته ای، موضوعات موشکی، نقش خاورمیانه ای و حقوق بشر را هم دربر گیرد. متحدین منطقه ای آمریکا هم از این بیشتر طلب دارند و متحدین اروپائی شاید بینابین باشند ولی در هر حال همه خواهان برجام ارتقاء یافته و تکمیلی می باشند. اما آیا جمهوری اسلامی تن به این خواسته جوبایدن خواهد داد؟ رئیس جمهور آمریکا می داند زورگوتر از او یعنی دونالد ترامپ هم طی چهار سال نتوانست هیچ گام مثبتی بردارد و فقط به ارتقاء تکنولوژی هسته ای ایران در کنار تحمیل مصیبت اقتصادی به مردم ایران دست یافت. ممکنست سرنوشت جوبایدن هم چیزی بیشتر از این نباشد و فصل دیگری در تاریخ روابط سیاسی آمریکا و ایران ورق بخورد و پرونده تحویل رئیس جمهور بعدی آمریکا شود. این با اهمیت ترین نگرانی جوبایدن از تاخیر و تعلل در تصمیم گیری است پس گاهی علاقمندی خودرا برای بازگشت به برجام اظهار می دارد و گاهی شرط و شروط برای ایران می گذارد. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در اجلاس وزرای خارجه اتحادیه اروپا شرکت کرد تا از تجارب و سفارش های آنان استفاده نماید وبتواند سخنان و موضع گیری های خودرا در مورد برجام منسجم تر سازد. باتوجه به ابراز دشمنی صریح آمریکا و اروپا مقابل چینو سپس روسیه، این نگرانی را برای آمریکا و اروپا بوجود آورده که نکند چین برخلاف گذشته، بجای بازی با کارت ایران، واقعا در موافقتنامه برجام در کنار ایران بماند و اهرم نهائی آمریکا و اروپا که با آن ایران را می ترسانند یعنی ارسال پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحدبرای بازگرداندن تحریم های شورای امنیت را با رای وتوی خود، خنثی سازد و در اینصورت آمریکا و اروپا در صحنه بازی برجام در مقابل ایران کیش و مات می شوند.
چند تحرک در هفته اخیر از وزیر امور خارجه چین این نگرانی را برای آمریکا بوجود آورده که یکی بیانیه مشترک چین و روسیه در پشتیبانی از برجام و تقبیح هرگونه زورگوئی آمریکا، فشار سیاسی و تحریم اقتصادی به ایران و دیگری اعلام رسمی خرید نفت بیشتر از ایران و بی توجهی به تحریم های آمریکا و الان هم با سفر وزیر امور خارجه چین به ایران برای امضای سند همکاری ۲۵ ساله دو کشور، این اراده مستحکم را در طرف چین نشان میدهد. بازی ناشیانه جوبایدن و تیم او ممکنست سرنوشت بمراتب بدتری برای او نسبت به ترامپ رقم بزند. جوبایدن یا باید بدون نقض عهد به برجام بدون هرگونه شرطی بازگردد و یا درانتظار هرحادثه و سرانجام پیش بینی نشده ای در برجام و توانائی هسته ای ایران باشد. برجام پلاس، خواب و خیالی بیش نیست که پیش از برداشتن کامل تحریم ها و بازگشت بی قید و شرط به برجام، حتی امکان مذاکره هم ندارد. در روز ۲۵ اسفند ماه در همین روزنامه، نامه سرگشاده ای به آقای جوبایدن نگارش شد تحت عنوان «آقای بایدن قرار این نبود» که بسیار مورد توجه قرار گرفت چون حرف دل اکثریت بود. خوانندگان بسیاری تماس گرفتند و نظرات خودرا شامل حمایت یا انتقاد بیان داشتند که ازبیان همه نظرات، ابراز سپاسگزاری می شود. برخی نظرات هم در قالب دستورالعمل ها بود که موارد ذیل برای روشن شدن اذهان عمومی ارائه می گردد: ۱- نامه با فرض نقض قول جو بایدن در برگشت به برجام نوشته شده است. بایدن در دوران مبارزات انتخاباتی و تا دوهفته بعداز روی کار آمدن، تعهد خودرا به بازگشت بی قید و شرط به برجام رسم می کرد. اما به تدریج بر طبق برخی زیاده خواهی ها و منافع ملی آمریکا و متحدین، نظر بایدن تغییر یافت و به دنبال برجام بود. در اسفندماه در مذاکرات بلینکن، وزیر امور خارجه و وندی شرمن، معاون وی با کنگره و سنا مشخص شد که استراتژی آنان بعد از انتخابات تغییر یافته و قصد ندارند از استراتژی دونالد ترامپ فاصله بگیرند پس این مقاله و این نامه یک کیفرخواست مردمی و دانشگاهی مقابل جو بایدن و تیم او می باشد که به عهد خود وفا نکرده اند.۲- انتقاد شده که نامه جنبه ملتمسانه دارد.
به هیچ وجه نامه جنبه ملتمسانه ندارد بلکه لحن محکم و حتی عتابی خطاب به رئیس جمهور آمریکا دارد. البته همین عده قبلا هم لبخند دکتر ظریف را در مذاکرات برجام ملتمسانه می خواندند در صورتیکه لبخند زدن از فنون مذاکره موفق شمرده می شود. اگر در برنامه صدا و سیما، بجای خواندن قسمت های گزینش شده، تمام نامه را صادقانه می خواندند، مشخص می شد نامه از چه لحن قاطع و طلبکارانه برخوردارست. نامه ضمن حفظ قاطعیت، از لحن مودبانه و محترمانه برخوردار بوده و در قالب روابط بین الملل و عرف دیپلماتیک نوشته شده و بمعنای ضعف نمی باشد. آنها که تخصص در دیپلماسی دارند، می دانند روش های تند و برخورنده در جهان گوش شنوا ندارد و تبدیل به نفرت و دشمنی می شود. جمهوری اسلامی در این ۴۲ سال به خاطر برخوردهای به ظاهر انقلابی نظیر آتش زدن سفارت عربستان و... نتوانسته دوستی واقعی برای خود در منطقه و جهان فراهم نماید. باید بگفته قرآن، روش برخورد را عوض نمود و به بهترین وجه وارد گقتگو و مناظره با جهان شد: و جادلهم بالتی هی احسن.
۳- خیلی از دیپلمات های وزارت امور خارجه در مرکز و در سفارتخانه های خارج از کشور با ارسال پیام های حمایتی، از هدف و لحن نامه، بسیار پشتیبانی نموده و ابراز امیدواری کرده اند بجای اجبار در بکارگیری روش های تند که نتیجه ای برای کشور ندارد، کاش با حفظ عزت و منافع و امنیت ملی، از روش های ملایم و دیپلماتیک در مذاکرات با دیگر کشورها استفاده گردد.
۴- در این مقاله از کیان و عظمت کشورمان دفاع شده و از رئیس جمهور آمریکا خواسته شده احترام ایران را حفظ نموده و در موضع برابر با آمریکا ببیند.
۵- وقتی کشوری از خارج مورد تهاجم و فشار سیاسی قرار می گیرد، در جهان مرسوم می باشد که از دیپلماسی عمومی استفاده می شود. به این معنا که نخبگان، اساتید دانشگاه ها و نهادهای مردمی اهتمام می نمایند کانال جدید ومستقلی ازحکومت و نرم تر از مواضع رسمی، با جهان باز نمایند تا در اثر فشار سیاسی و درگیری حکومت با قدرت های خارجی، منافع و معیشت مردم محفوظ ماند. امری که در ایران بجای پشتیبانی از راه اندازی آن، به تقبیح آن پرداخته و می خواهند فقط صدای حکومت باشد. پس مردم ایران نتوانسته اند از این دیپلماسی عمومی در روزهای تحریم ها بهره مند شوند. در این مقاله ازهمین زاویه اظهار شده که اگر حکومت آمریکا با حکومت ایران اختلاف نظر دارد، حساب مردم باید محفوظ ماند و آسیبی به مردم نرسد.
۶- اینکه مردم ایران به انتخابات آمریکا دل بسته بودند، حقیقتی است غیرقابل انکار، چون همانطور که در مقاله توصیف شده، مردم ایران تصور داشتند جوبایدن می خواهد خط بطلان بر روش های ترامپ بکشد، تحریم ها برداشته شود، کسب وکار و معیشت و حال و روز مردم تغییر نماید.
۷- در این مقاله از نظر حقوق بین الملل، عهدشکنی جوبایدن و قید و شرط گذاشتن برای رفع تحریم ها خلاف معرفی شده و رئیس جمهور آمریکا را از این نقض حقوقی برحذر داشته است.
۸- همین طور اذعان شده که ایران به عهد خود وفادار بوده و رهبری کشور اعلام آمادگی کردند که اگر تحریم ها برداشته شوند، ایران هم همه گام های برداشته شده در زمینه هسته ای را به عقب برمی گرداند.
۹- این واقعیت که در ایران شامل وزیر اطلاعات یا رئیس مجلس اعتقاد دارند درصورت فشار بیش از پیش خارجی، کشور بسمت و سوی تکنولوژی عالی هسته ای میرود، قابل کتمان نیست. این مقاله هم به جوبایدن هشدار می دهد هرگونه تاخیر در برداشتن تحریم ها، ایران را مصمم به دسترسی به آن تکنولوژی هسته ای می نماید تا نقش بازدارندگی ایفاء نماید که جوبایدن می گوید خط قرمز آمریکاست.
۱۰- نگرانی از کاندیداتوری احتمالی دکتر ظریف به عنوان یک اصلاح طلب، علت اصلی خشم جناحی و انتقاد از این مقاله می باشد که آرزو دارند هیچ کاندیدائی از جناح روشنفکر و اصلاح طلب در میدان نباشد تا خودشان دولت را در دست گیرند و با روش های تند خود باصطلاح با عزت با جهان سخن گفته و معامله کنند. تهیه و پخش سریال های گاندو بمنظور لکه دارکردن و منزوی نمودن کاندیداهای روشنفکر، کاردان و اصلاح طلب در انتخابات آتی می باشد. غافل از اینکه جهان هیچ گاه با جناح تند کشور کار نمی نماید. انزوای دونالد ترامپ به خاطر مخالفتش با همکاری و دیپلماسی با جهان و سابقه عدم همکاری خانم اشتون با آقای سعید جلیلی در مذاکرات هسته ای سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ و عدم همکاری جهان با آقای احمدی نژاد، شاهدی بر ناکامی افراد تند مزاج در مذاکره با جهان است.
منبع: bartariha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد برجام و سرگردانی رئیس جمهوری آمریكا