فعال اجتماعی در گفت وگو با برتریها تبیین كرد:
مهم ترین چالش ناشنوایان ایجاد تعامل اجتماعی است
به گزارش برتریها علی رمضانی فعال اجتماعی در گفتگو با ایرنا عنوان کرد: یکی از مهم ترین چالش های افراد ناشنوا هزینه های سنگین خرید سمعک و باتری است. سازمان بهزیستی تنها به دانش آموزان ناشنوا سمعک اختصاص داده که می بایست این خدمات به دیگر افراد ناشنوا و دارای مشکل مالی هم ارائه شود.
از ناشنوایی بعنوان یکی از شایع ترین معلولیت ها یاد می شود اما ناشنوایان آنگونه که شایسته است، مورد توجه جامعه نیستند و حقوق اولیه این دسته از شهروندان گاها مورد غفلت و حتی فراموشی قرار می گیرد. معلولان شنوایی دارای توانمندی های بسیار، استعدادهای فراوان و ذهن پویا هستند و امکان فعالیت در زمینه های مختلف را دارند.
فرد یا به صورت مادرزادی ناشنوا است یا بعداً بنابر دلایلی ناشنوا می شود. در جهان و همچنین در کشور ما علت هایی برای ناشنوایی وجود دارد، یعنی انسان ها هم به علت مشکلات ژنتیکی و مادرزادی هم به جهت بیماری هایی از قبیل: تشنج، تب و بیماری های گوش یا تصادفات یا ضربه گرفتار ناشنوایی می شوند. طبیعتاً ما در همه رده های سنی افراد ناشنوا داریم اما با عنایت به این که الان مشاوره های ازدواج و پیشگیری های ژنتیکی و در کنار اینها مقوله ای به اسم کاشت حلزون هم انجام می شود، ازاین رو ما شاهد کاهش آمار ناشنوایی در سنین پایین تر هستیم.
پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به علت اهمیت این مورد با «علی رمضانی» سخنگوی پیشین شبکه ملی ناشنوایان ایران، فعال اجتماعی و مدافع حقوق معلولان و مترجم زبان اشاره ناشنوایان گفت و گویی انجام داده است که در ادامه می خوانیم.
مهمترین مشکلات و صدمه های اجتماعی ناشنوایان
ما در کشور با چالش های اقتصادی، معیشتی، گرانی مسکن، بیکاری و مواردی از این قبیل روبرو می باشیم که تمامی افراد جامعه با آن درگیر هستند اما این مشکلات در معلولان و بخصوص ناشنوایان سبب تشدید صدمه ها و چالش ها می شود.
در زمینه اشتغال اشخاص ناشنوا هم مشکلات عدیده ای وجود دارد آنها از نظر جسمی هیچ گونه کمبودی ندارند و این مشکلات بیشتر شبیه این می ماند که یک شخص گردشگر به شهر ما بیاید و ما زبان آنرا بلد نباشیم که چطور با او ارتباط برقرار نماییم. جامعه ناشنوایان هم زبان اشاره مخصوص خودشان را دارند و اگر ما بتوانیم با زبان آنها آشنا شویم به سادگی این ارتباط برقرار می شود. یکی از چالش های اساسی این دوستان ناشنوا چون از نظر کلامی و ارتباطی گرفتار مشکل هستند، بحث مطالبه گری و پیگیری خواسته ها برای آنها سخت تر است.
اگر سازمان بهزیستی به وظایف و مسئولیت های ذاتی خودش به درستی عمل کند، ما برای جامعه ناشنوایان هیچ کمبودی از جهت قوانین و مصوبات حمایتی نداریم. اما با عنایت به سیاست های اشتباه، همیشه این جامعه گرفتار تبعیض و مشکلات مضاعف می شود.
یکی از مهم ترین مشکلات و صدمه های اجتماعی این حوزه که اساساً افراد دارای معلولیت با آن روبرو هستند، بحث هزینه های گزافی است که در حوزه توانبخشی و تجهیزات توانبخشی وجود دارد. متاسفانه ناشنوایان هم از این قاعده مستثنی نیستند و هزینه های سنگین خرید سمعک و باتری که نیاز الزامی این اشخاص به حساب می آید از دغدغه ها و چالش های آنها به حساب می آید. سازمان بهزیستی قبلاً باتری سمعک و سمعک را به افراد ناشنوا ارائه می داد اما در سالهای گذشته سازمان بهزیستی سمعک را به دانش آموزان ناشنوا و رده های سنی پایین تر مختص کرده است. ازاین رو می بایست که این خدمات به دیگر افراد ناشنوا و دارای مشکل مالی هم ارائه شود.
یکی دیگر از چالش ها و مشکلات جامعه و شهروندان دارای معلولیت بحث حقوق شهروندی آنهاست. برای معلولان جسمی - حرکتی مقوله مناسب سازی شهری، رمپ (از تجهیزات معلولین و سالمندان)، سطح شیبدار و این قبیل موارد بیشتر مطرح است اما برای ناشنوایان مهم ترین مسئله ایجاد ارتباط است که این مناسب سازی در محیط شهری با ایجاد یک سامانه مترجم زبان اشاره در هر ساعت از شبانه روز و در هر مکانی به افراد ناشنوا کمک می نماید، خدمات آنلاین زبان اشاره را ترجمه کند و اگر ناشنوایی احتیاج به مباحث درمانی، خرید یا ارتباط با یک فرد یا نهادی داشته باشد، کافی است که وارد این سامانه و اپلیکیشن بشود.
ناشنوایی و رودرویی با ویروس منحوس کرونا
همه گیری بیماری کووید ۱۹ برخی محدودیت هایی را برای شهروندان ایجاد کرد، در خصوص این که شهروندان باید ماسک بزنند تا از همه گیری کرونا پیشگیری شود که این استفاده از ماسک برای ناشنوایان واقعاً سخت بود، چون این افراد از زبان اشاره استفاده می نمایند و در مقایسه با سایر افراد جامعه مقوله لب خوانی برای آنها بسیار مهم و حائز اهمیت می باشد. تهیه ماسک هایی با طلق شیشه ای هم نتوانست مشکلات لب خوانی ناشنوایان را برطرف کند.
در دوران بیماری کرونا هیچ برنامه ای برای جامعه ناشنوایان در مورد آموزش های جلوگیری از مبتلا شدن به کرونا، شیوه مواجهه با این بیماری و درمان آن چه از طف وزارت بهداشتی یا نهاد متولی این جامعه که سازمان بهزیستی است، وجود نداشت با عنایت به اینکه ناشنوایان نمی توانند از رسانه ملی هم به صورت کافی بهره ببرند ما در این ایام مطالبه گری کردیم و پیگیری که خود جامعه ناشنوایان و شبکه ملی ناشنوایان ایران انجام دادند، این بود که در بحث واکسیناسیون ناشنوایان هم به علت شرایط ویژه ای که دارند در اولویت قرار داده شوند اما ما شاهد این اتفاق نبودیم و تقریباً دوز اول آن از یک ماه گذشته جهت تزریق به این افراد آغاز شد.
کمبود ارائه خدمات به ناشنوایان
نکته بسیار ضروری دیگری که باید به آن اشاره نمود، پروژه جدید سازمان بهزیستی است که خدماتش را در چارچوب بخش خصوصی و به نام مراکز مثبت زندگی با هدف محل محور بودن این خدمات برای مددجویان ارائه می دهد و در ظاهر پروژه خوبی است اما چون این مراکز زیر نظر بخش خصوصی هستند و هیچگونه تخصصی را در حوزه ناشنوایان ندارند، وقتی که ناشنوایان در مقوله مددکاری به این مراکز رجوع می کنند تا خدماتی را بگیرند، متاسفانه این ارتباط برقرار نمی گردد، چون مسلط به زبان اشاره نیستند و نمی توانند خواسته و خدماتی را که لازم دارند از مددکار مربوطه درخواست کنند. ازاین رو بحث ارائه خدمات برای جامعه ناشنوایان هم با مشکل روبرو است.
کارشناسان و مسئولان متولی امر ناشنوایان باید مسلط به زبان اشاره باشند
ما در خود سازمان بهزیستی کشور هم با این مشکل مواجه هستیم که کارکنان این سازمان کمتر به زبان اشاره مسلط هستند و صد البته این مشکلات در استان ها بسیار فراتر است. یعنی سازمانی که متولی امر ناشنوایان است، کارشناسان و مسئولان آن مسلط به زبان اشاره نیستند و شبیه این می ماند که ما یک بیمارستانی را تاسیس نماییم و افرادی که آنجا کار می کنند، هیچ شناختی از بیماری، بیمار و درمان نداشته باشند. وظیفه و مسئولیت و اصلاً هویت سازمان بهزیستی برای این است که برای افراد ناشنوا خدمات ارائه بدهد. پس یکی از زیرساخت ها و مولفه های مورد نیاز سازمان بهزیستی این است که پرسنل آن توانایی برقراری ارتباط با زبان اشاره را داشته باشند.
منبع: bartariha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد مهم ترین چالش ناشنوایان ایجاد تعامل اجتماعی است