كارگردان سینما:
تنها راه پیشرفت سینمای کودک، حمایت دولت می باشد
به گزارش برتریها ˮبابک نبی زادهˮکارگردان سینما به خبرنگار ایرنا اظهار داشت: سینمای کودک ایران از یک سو احتیاج به سرمایه های معنوی، حمایتی و فکری دارد و از طرفی تنها مسیر و دریچه اش برای تنفس و پیشرفت، حمایت دولت می باشد.
این روزها سینمای کودک حال خوبی ندارد و این را نباید فراموش کرد که سینمای کودک در دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۷۰ جزو مهم ترین و پرمخاطب ترین فیلمهای سینمای ایران بودند. علت این رکود و نابسامانی می تواند مختلف باشد. برای مثال عدم پشتیبانی از سینمای کودک، عدم استقبال مخاطبان از آن و مواردی از این دست را میتوان برشمرد. این در شرایطی است که کارشناسان این حوزه معتقدند سینمای کودک بیشتر از آنکه احتیاج به سرمایه های مادی و اقتصادی داشته باشد، احتیاج به سرمایه های معنوی، حمایتی و فکری دارد. احتیاج به احساس مسولیت در وجود مدیران و مسئولین و هم فیلمسازانش دارد و اگر چنین نباشد «سینمای کودک » هر روز، تکیده تر و نحیف تر از گذشته می شود. اهمیت واکاوی این مورد سبب شد پژوهشگر ایرنا با "بابک نبی زاده"، نویسنده و کارگردان به گفت و گو بنشیند که مشروح آنرا در ذیل می خوانید:
سینمای کودک، یکی از علمی ترین گونه های سینمایی در دنیا است
نبی زاده پیرامون سینمای کودک و ماهیت آن اظهار داشت: سینمای کودک از آن رو که با علوم تجربی و روانشناختی نسبتی مستقیم دارد، یکی از علمی ترین گونه های سینمایی در دنیا است. توجه به این گونه ی سینمایی، از آن جهت اهمیت دارد که این گونه، عناصر مشترک و گوناگونی با ذائقه و میل کودکان دارد. زنده شدن تخیلات و رویا های کودکان به واسطه ی عناصری اثرگذار چون، تصویر، داستان، رنگ، صدا و موسیقی، از عناصر جذاب و مورد علاقه ی کودکان است.
این کارگردان در ادامه بیان داشت: درصورتیکه هر انسانی از کودکی با سینمایی هدفمند کنار آمده و رشد کرده باشد، دارای ذهنی تحلیلگر و مکاشفه گر می شود و می تواند، زندگی آینده خویش را با تمام جزییاتش برای خود تفسیر و برنامه ریزی کند. به دنبال جستجوهای باستان شناسان و پژوهش های به عمل آمده توسط دانشمندان و رفتارشناسان رشته های مختلف علوم انسانی، مشخص شده، از همان زمان که انسان نخستین، تصاویر را بر دیواره ی غارها نقاشی می کرد، انگیزه و معیارش نیاز و یا تسلط، بر طبیعت و دنیای پیرامون خویش بوده است.
نبی زاده اضافه کرد: هنر به تصویر درآوردن مباحثی که ذهن انسان اولین را درگیر خود می کرده، از غذا، آتش و شکار حیوانات وحشی گرفته، تا نجواها، آوازهای شبانه، برگزاری مراسم های متعدد آیینی، همه و همه، با انگیزه رساندن پیام همراهی و گاه هماوردی انسان با هستی، طبیعت و خدایان بوده است. انسان اولین هنگامی که طرح هایی را بر دیواره ی غارها، نقش میزد، بعد از ثبت این تصاویر، به آن نگاه می کرد، یا به آن می اندیشید و در نهایت، این انرژی تصویر گری، او را به آرامش می رساند و یا در آینده ای نزدیک او را بر شکارش فائق می گرداند و این باور به اعجاز تصویر و تصویرگری بود که باعث شد، انسان سرانجام بتواند بر طبیعت مسلط شود، زندگی را درک کند و خود، بخشی از پیکره ی ماندگار هستی شود. ازاین رو، همیشه و همواره ارزش و تأثیر هنرهای بصری بر انسان پوشیده نیست و از همین روست که سینما و تاثیرات آن نیز، می تواند مانند خصوصیت های وراثتی، در پیکره و نهاد آدمی، از نسلی به نسلی دیگر منتقل شود.
وضعیت سینمای کودک
نبی زاده در مورد وضعیت سینمای کودک هم اکنون عنوان کرد: باید کمی صادقانه ببینیم و با حقیقت با این سوال روبرو شویم. سینمای کودک وضعیت متزلزل و نابسامانی دارد. مثل یک بیمار است که با جسمی ناتوان، و زخم هایی بسیار بر پیکر نحیفش، در گوشه ای رها شده و کسی هم توجهی به اوضاعش ندارد و اگر با این حقیقت کنار بیاییم، امکان دارد بتوانیم اقدامی موثر برای درمان یا ترمیم زخم هایش انجام بدهیم.
وی اضافه کرد: حقیقت این است که در برخورد با مسایل کودکان، باید کمی ریشه ای و ساختارگرایانه تر عمل نماییم. یعنی، اصلا از سینما بگذریم و به مسایل و نیازهای زیستی خود کودکان دقت نماییم. ببینیم که تابحال برای کودکان که ارزشمندترین سرمایه های این سرزمین هستند چه برنامه هایی تدارک دیده ایم؟ به جز دفتر و کتاب مدرسه آنها را با چه نگاههای دیگری برای تجربه ی واقعی زیستن مواجه کرده ایم؟ چقدر آنها را با طبیعت، و با نگاههای معنایی پیرامونشان آشنا کرده ایم؟ چقدر از آنها خواسته ایم که دنیای اطرافشان را خوب ببینند و تحلیل و تفسیر کنند؟ و چقدر خوب صحبت کردن را به آنها یاد داده ایم؟ بنظرم اساسا، قبل از بررسی « سینمای کودک » باید تمرکز و توجه اصلی را بر خود کودکان بگذاریم، آن وقت سینما هم جای خویش را پیدا می کند.
سینمای کودک از گذشته تا حال
نبی زاده درباره وضعیت سینمای کودک و تغییرات آن نسبت به گذشته اظهار داشت: به نظر من به جای تغییر، بهتر است بگوییم سینمای حالا کودک، دارد از گذشته اش الهام و تأثیر می گیرد. در واقع، همین جاست که می شود ماجرای انتقال صفت های اختصاصی در شخصیت این گونه ی سینمایی را از نظر علمی بررسی کرد.
وی بیان داشت: در بدن انسان، ژن ها تاثیرات یا خصوصیات فردی را به یکدیگر منتقل می کنند و همانگونه که موجودات در راه وراثت، صفات بارز خویش را به نسل های بعد منتقل می کنند، اینجا هم سبک و لحن روایی از نسل های گذشته منتقل می شود و همین جاست که پایه های شکل گیری یک سینمای هویتمند، بنا می شود. به عبارتی، اغلب فیلم سازان کنونی کودک و نوجوان، با تاثیراتی که از دیدن فیلمهای زمان خود در دوران کودکی شان گرفته اند، حالا ایده پردازی می کنند و فیلم می سازند.
این کارگردان افزود: امیر نادری، عباس کیارستمی، ناصر تقوایی، بهرام بیضایی، مجید مجیدی، ابراهیم فروزش و در نسل های بعدی سیروس حسن پور، مرضیه برومند، محمد علی طالبی، رهبر قنبری و برخی دیگر از بانیان و سردمداران سینمای گذشته کودک ایران بودند، که خیلی از فیلمسازان جوان امروزی تاثیرات خیلی از این فیلمسازان گرفته اند. منتهی مسئله اینجاست که زمانی تاثیرات و تغییرات صورت گرفته در سینمای کودک، در جهت یک سیر تکاملی خواهد بود که اهمیت و تمرکز بر روی کودکان امروز، هم چونان اهمیت و حمایت های دوران گذشته باشد، در غیر اینصورت متاسفانه شاهد پس رفت این نوع سینما خواهیم بود که نشانه هایش در سالهای اخیر هم کمی بارز شده است. سینمای کودک بیشتر از آنکه احتیاج به سرمایه های مادی و اقتصادی داشته باشد، احتیاج به سرمایه های معنوی، حمایتی و فکری دارد. احتیاج به احساس مسولیت در وجود مدیران و مسئولین و هم فیلمسازانش دارد و اگر چنین نباشد «سینمای کودک » هر روز، تکیده تر و نحیف تر از گذشته می شود.
راهکارهایی برای خروج از رکود
نبی زاده در مورد علت رکود سینمای کودک و راهکارهای موثر در این حوزه اظهار داشت: شما به موضوعات و سرفصل های درسی در دوران تحصیلی مقطع دبستان و راهنمایی و دبیرستان نگاه کنید و بررسی کنید که چه تعداد از این سرفصل ها در طول زندگی دانش آموزان و در مناسبات ارتباطی و یا آینده شغلی آنها کارکرد قطعی دارند؟ باید در شیوه و نگاه نظام آموزشی و پرورشی سرزمین مان تجدید نظری صدمه شناسانه صورت بگیرد. به نظر می آید رویکرد های آموزشی در کشور ما، هنوز که هنوز است، بر مبنای نگاهی قدیمی و سنتی پیش می رود و این در حالیست که در دنیای جدید، علم و اساسا رویکرد های آگاهی، از صور و فرم های تازه و تغییر شکل یافته ای، جذب سلول های مغز کودکان می شود. علاقه و وابستگی کودک به «دیدن» از سالهای دور، انگار در سلول های گیرنده ی مغز او مانند یک خصیصه وراثتی طراحی شده و از همین رو است که ورود علم به دنیای سینما و هنر امری واجب و لازم به نظر می رسد.
این کارگردان افزود: همانطور که گفتم، کودکان امروز با تصاویر، ارتباط سریع تر و موثرتری می گیرند. پس می شود برای خیلی از موضوعات و دروس آموزشی، فیلمهای کوتاه تهیه کرد و به جای تدریس سنتی و ملال آور، ویدیو و فیلم آن درس را برای دانش آموزان پخش کرد. میتوان در مدارس، سالن هایی با حداکثر ظرفیت مثلاً چهل نفر( یک کلاس درسی) طراحی و ساخته شود. و به این طریق است که ما می توانیم سینما را وارد زندگی کودکان نماییم.
نبی زاده توضیح داد: در کل و برای عبور (نجات) سینمای کودک از وضع حاضر چند پیشنهاد به نظر من می رسد: ۱. حمایت و همراهی رسانه ملی از فیلمهای کودک که متاسفانه مدتی است اساسا با مقوله سینما فاصله ای مبهم و دور گرفته است.۲- پخش فیلمهای کودک از پلت فرم ها و شبکه های ویدیوی اینترنتی در طول سال ۳- تغییر زاویه دید آموزش و پرورش در مورد سینمای کودک و اضافه شدن یک درس با عنوان هنرهای بصری مثل تاتر یا سینما، به سرفصل دروس مقاطع تحصیلی. بعنوان نخستین کشور در دنیا ۴- تصحیح قواعد اکران سینمای کودک و تخصیص سالن های مخصوص کودکان در سرتاسر کشور و ارائه ی امتیازات یا تسهیلات به پخش کنندگان یا سینما دارانی که نمایش دهنده و خواستار فیلمهای کودکان هستند. همین امتیازات باعث رقابت بین پخش کنندگان و باعث رشد این نوع سینما خواهد شد۵- تعیین و تثبیت متولی سینمای کودک در کشور. این که نهادی تولید و حمایت آثار کودکان را بر عهده دارد و نهاد دیگری برگزار کننده ی جشنواره فیلم کودکان است، باعث بی نظمی و نابسامانی این گونه ی مهم سینمایی و پیش آمد اختلافات زیادی می شود و ۶- فروش، پخش و اکران فیلمهای کودکان در عرصه ی بین المللی.
وی در انتها اظهار داشت: به نظر من بر خلاف نظر خیلی از همکاران و صاحب نظران در این رشته، اگر هر گونه دیگر سینمایی در این کشور بتواند بدون حضور و حمایت دولت، استقلال و هویت پیدا کند، «سینمای کودک» ایران تنها مسیر و دریچه اش برای تنفس و پیشرفت، حمایت دولتی است. مسولان دولتی همانطور که برای مدال آوری ورزشکاران این سرزمین ارزش و اهمیت قائلند، برای کودکان و فیلمسازان کودک هم باید اهمیت قائل باشند و کسانی هم باید به کودکان این کشور و موفقیت هایی که آینده ی این موجودات هوشمند و ظریف را رقم می زند توجه نمایند.
منبع: bartariha.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد تنها راه پیشرفت سینمای کودک، حمایت دولت می باشد