معجزه شیلی
به گزارش برتریها روزنامه ایران در یادداشتی نوشت: در اکتبر سال 2019 اعتراضات گسترده ای در چند شهر شیلی در واکنش به بالا رفتن هزینه مترو، به وجود آمد. اعتراضات از سانتیاگو پایتخت شیلی شروع شد و دانش آموزان ایستگاه های اصلی مترو شهر را تصرف کردند و با پلیس درگیر شدند.
در ادامه یادداشت روزنامه ایران به قلم کمیل سوهانی پژوهشگر اجتماعی در نهم دی می خوانیم: در ۱۸ اکتبر وضعیت اعتراضات اوج گرفت و رییس جمهور شیلی «سباستین پینیه را» اعلام وضعیت اضطراری کرد و ارتش شیلی را برای برقراری نظم و جلوگیری از تخریب اموال عمومی و سرکوب نیروهای معترض به مناطق مختلف اعزام کرد. این اعتراضات بزرگترین ناآرامی ها بعد از دوران دیکتاتوری نظامی آگوستو پینوشه از نظر تعداد معترضین، میزان لطمه به زیرساخت های عمومی و مداخلات دولت لقب گرفت. «نئولیبرالیسم از شیلی شروع شد و در شیلی هم به انتها خواهد رسید»، همچون شعارهای مردم معترض در اکتبر ۲۰۱۹ بود. حالا پس از گذشت دو سال از آن اعتراضات، مردم شیلی در یک پروسه کاملاً دموکراتیک توانستند با انتخاب یک رییس جمهور معتقد به دولت مداخله گر، شعار آن روزهای خودرا به کرسی بنشانند. با پیروزی «گابریل بوریک» رهبر ۳۵ ساله اپوزیسیون چپگرای شیلی بر رقیب راست افراطی خود در انتخابات اخیر، مردم شیلی بعد از ۴۸ سال به سلطه راست و سیاست های نئولیبرال اختتام دادند.
تحولات اساسی اقتصادی در شیلی از سپتامبر ۱۹۷۳ شروع شد. در این تاریخ آگوستو پینوشه در یک کودتای نظامی، با همکاری سازمان سیا، دولت مردمی سالوادور آلنده را سرنگون کرد. این سرنگونی آغازی بود بر جابه جایی ثروت های عمومی از مردم به سمت صاحبان سرمایه. شروع دوران حکومت ابرشرکت ها بجای دولت ها.
آغاز دورانی از نظریات اقتصادی که امروزه با عنوان «نئولیبرالیسم» شناخته می شود. شیلی محل تولد و نخستین جایی از جهان بود که نئولیبرالیسم در آن به اجرا گذاشته شد. شروع این ایدئولوژیِ اقتصادی با یک دیکتاتوریِ خشن همراه بود. در زمان حاکمیت پینوشه بیش از ۳ هزار نفر اعدام یا ناپدید شدند و ده ها هزار تن دیگر در زندان ها زیر شکنجه رفتند. گفته می شود که نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر از شهروندان شیلی نیز تبعید شده اند.
دو سال پس از کودتا، پینوشه دست به اصلاحات اقتصادی گسترده زد. این اصلاحات ازطریق یک گروه اقتصادی، معروف به پسران شیکاگو که در امریکا تحت نظر میلتون فریدمن نظریه پرداز نئولیبرالیسم، تحصیل کرده بودند طراحی و اجرا شد. با حاکمیت پسران شیکاگو، شیلی از اقتصادی درونگرا به اقتصادی آزادسازی شده و ادغام شده در اقتصاد جهان تبدیل شد که نیروهای بازار برای هدایت بیشتر تصمیمات اقتصادی، آزاد گذاشته شده بودند. میلتون فریدمن دو سال بعد از کودتا در ۱۹۷۵ با پینوشه ملاقات کرد و ژنرال از او خواست در نامه ای نظرش را راجع به اقتصاد شیلی بنویسد. فریدمن برای توصیف اقتصاد شیلی در زمان پینوشه از ترکیب «معجزه شیلی» استفاده نمود. در گذر سال ها صنایع، بخش درمان، آموزش و تامین اجتماعی خصوصی شد و قوانین کار از میان رفتند.
شیلی بااینکه در دهه های اخیر یکی از بالاترین رشدهای اقتصادی امریکای جنوبی را داشته اما این رشد اقتصادی به قیمت نابرابری شدید اقتصادی به دست آمد. طبق اعلام منابع رسمی، امروزه شیلی نابرابرترین جامعه جهان بشمار می رود طوری که در آن ثروت میلیاردرها نزدیک به ۲۵ درصد تولید ناخالص ملی است. این رقم در کشورهایی همانند امریکا و مکزیک نصف شیلی و ۱۲ درصد تولید ناخالص ملی است. بوریک که از رهبران سابق جنبش دانشجویی شیلی است، با وعده از میان برداشتن قوانین نئولیبرال، ایجاد سیستم تامین اجتماعی همگانی، آموزش رایگان، حفاظت از محیط زیست و بازگرداندن صنایع پایه ای به مالکیت عمومی، رقیب خود «خوزه آنتونیو کاست» را شکست داد. «کاست» که از یک خانواده مهاجر آلمانی و پدرش از اعضای ارتش آلمان نازی بود و از طرفداران سرسخت پینوشه شمرده می شود، هیچگاه از عضویت پدرش در حزب نازی برائت نجست.
به نظر می رسد امروز شیلی عریان ترین کارزار نظریات اقتصادی با و بدون درنظر گرفتن مسأله عدالت است. این احتمال وجود دارد که با پیروزی بوریک در شیلی، در انتخاباتِ پیش رویِ برزیل با حضور «لوئیس لولا داسیلوا»، رییس حزب کارگر و همین طور در انتخابات کلمبیا با حضور «گوستاوو پترو» نیز عدالتخواهان به پیروزی رسیده و موجی از عدالتخواهی در امریکای جنوبی برپا شود.
منبع: برتریها
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد معجزه شیلی