گفت و گو های راستین و دروغین به گزارش برتریها روزنامه همدلی در یادداشتی نوشت: گفتگو در اصل حرکت بسمت ایضاح و روشنی و شفافیت است. در ادامه یادداشت ۱۰ بهمن روزنامه همدلی با محمد علی نویدی مدرس دانشگاه می خوانیم: منظور از گفتگوهای راستین، گفتن ها و شنیدن ها، زبان گشودن ها و نیوشیدن هایی است که حداقل دارای سه خاصیت باشند. یکم، راست و صادق باشند و با واقعیت انطباق داشته باشند؛ در مقابل کج گویی ها و کژ سخنی ها. دوم، اثر ملموس و قابل استناد و سنجش داشته باشند؛ در مقابل حدیث نفس و واگویی با خویشتن، گفتگو با خود. در حدیث نفس اثر قابل سنجش و اندازه گیری و واقعی و محسوس نداریم. زیرا، کنش شخصی و مبهم است. گفتگو در اصل حرکت بسمت ایضاح و روشنی و شفافیت است. جامعه تک گو و خطابه جو، نیازمند تمرین گفتگو است تا به تعامل اثرگذار نزدیک شود. سوم، گفتگوی راستین، محاوره و هم صحبتی خردمندانه و بیان حقیقت احوال است. در مقابل هم سخنی بدلی و واژگونی احوال. مثلاً، وقتی مدیری و مسئولی راجع به حیطه مسئولیت خود به مردم گزارش می دهد. صادق و راستگو باشد و منطبق با واقعیت های ملموس و نشان دار گزارش دهد و اثر آن گفتگو و گزارش را نشان دهد و حقیقت احوال عینی و واقعی را بیان کند. یعنی، از کذب و دروغ و خیالات و حدیث نفس، دور باشد. گفت و گوی راستین سبب بیداری و هوشیاری و آگاهی درست و عمل راست طرف های مذاکره و مباحثه می شود. اما گفتگوی دروغین سبب کتمان حقیقت و واقعیت می باشد و نوعی خواب آلودگی به بار می آورد. زیرا، خاصیت امر دروغ و کاذب، خوش خیالی است. خوش خیالی و دروغ فضایل عقلی و اخلاقی و انسانی را مبدل به رذایل و پستی های مختلف می کند. مثلاً، رذیلت حسد و کینه ورزی همچون رذایل و فرومایگی هایی که در گفتگوهای کاذب و دروغین ظاهر می شود. گفتگو در اصل و اساس خود بقصد فرزانگی و آزادگی گفتگوگران صورت می گیرد. حسد دل و جان آدمی را سیاه و تباه می کند، زیرا، حسد و حسودی ریشه در تنگ چشمی، بدخواهی، خشم و کینه توزی دارد. اینک دقت نماییم و ببینیم مراد و هدف از گفتگو و گفتگوی راستین چیست؟ گفتگوی راستین، خلوص در گفتن و شنیدن و فهمیدن است. پس فرزانگی و مهتری در خلوص گفتگوها ست. همه مهتران خواندند آفرین بر آن نامور مهتر راستین. «حکیم فردوسی». شاید، حقیقت این باشد که مراد از گفتگوها، حصول اثرمندی و سودمندی برای طرفین گفتگو ست. سودمندی و خیر در راستی است. سرتاسر تاریخ و تجربه گواه این حقیقت است. حکیمان و فلاسفه بزرگ و دانشمندان و انسان های بزرگ راست گو و درست عمل بودند که با خود بزرگی خلق کردند. بزرگی با بالندگی همراه و قرین است. و بالعکس، فرومایگی و کوچکی سبب زوال و افول جامعه و نسل آینده می گردد و ریشه در دورغ و دروغگویی دارد. گفتگوهای راستین همان گفتگوهای بحق است در مقابل گفتگوهای نابحق. در گفت و شنید بحق، میزان و مدار بشری انسانیت است. انسانیت وجه مشترک و ماهیت اصیل همه ما آدمیان است، خمیرمایه و سرشت این انسانیت، راستی و راستگویی می باشد. دروغ کج کردن و واژگون نمودن حق و حقیقت است و حاصلی جز تباهی ندارد. راستی راهی به سمت تعالی و تکامل و توسعه زندگی بشری می گشاید و بذرهای موفقیت را می شکوفد. هدف از گفتگوها بهبودی زندگی آدمی و کاهش از خصومت و خشم است. دروغ و ناراستی ریشه خشم و غضب و جنگ و خون ریزی و اختلاف است. اگر می خواهیم به سمت جامعه پویا و بالنده و تعالی انسانی و اجتماعی حرکت نماییم و پیش برویم و از زوال و تباهی قوای انسانی و معرفتی و آینده ساز، جلوگیری نماییم، لاجرم به گفتگوهای راستین نیاز داریم تا به تعاملات اثربخش برسیم و راه راستی پیش گیریم و گلستان انسانیت را رونق بخشیم، خدای انسان راستی را گزیده است. راستی کن که راستان رستند، در جهان راستان قوی دستند. یوسف از راستی رسید بتخت، راستی کن که راست گردد بخت.« اوحدی».